मी मना आकाशवेड्या बंद केले चौकटीत
झिरपतो थोडाच आता चंद्र माझ्या झोपडीत
अंजनीसूताप्रमाणे झेप घेता उंच उंच
पंख जळले मित्रतेजे, कोसळे पक्षी दरीत
ऐन तारुण्यात होती पाहिली जी भव्य दिव्य
आज स्वप्नं एकवटली ती उद्याच्या भाकरीत
गवसणी क्षितिजास घालू, हा मनोहारी विचार
धाव ठरली कुंपणाची, जन्म गेला चाकरीत
माणसा करते पशू ही आग पोटाची कराल
भाकरी भाजायची तर घाल ती तत्त्वं चुलीत
सत्य विजयाची कहाणी भासते जहरी विनोद
काय'द्या'चे राज्य येथे, न्याय नाही चावडीत