(खालील लिखाण हे समस्त मार्जार प्रेमींची माफी मागून करत आहे.तरी ह. घ्या.)
तसे ही माझे व मांजर ह्या प्राण्याचे हे फार पुर्वी पासूनचे वाकडे आहे. म्हणजे मला फार लहानपणापासूनच मांजराची फार भीती वाटते. ही भीती म्हणजे साधी सुधी भीती नसून "दहशत"म्हणावी इतकी आहे. म्हणजे मांजर जरी १० फुटावर दिसले तरी घशाला कोरड पडणे, हात पाय गार पडणे, पोटात गोळा येणे असले सगळे प्रकार सुरू होतात. खरे तर ही भीती आता परदेशी भाषेतील "फोबिया" या प्रकारात येऊन विसावली आहे.ह्या भीती मागचे कारण शोधायचा प्रयत्न केला असता असा निष्कर्ष निघाला की लहानपणापासून जितके भयपट बघितले त्या सर्व चित्रपटात मांजर हे नेहमीच भुताचे प्रतीक म्हणून दाखवण्यात येत असे.त्यामुळे मांजर आणी भुताचे फार जवळचे नाते आहे असे डोक्यात फार घट्ट बसले आहे.तसेच अजून एक कारण म्हणजे लहानपणी ज्या वसतीग्रहात रहात होते तेथे मांजरा संबंधीच्या अफवा रोज जन्माला येत जसे एक बोलणारे मांजर आहे.ते रात्री आपल्याला एकटे गाठून आपल्याशी गप्पा मारते..एक ना दोन अश्या अनेक गोष्टी ऐकत आम्ही मोठ्या झालो.

साधारण ५ वर्षांपूर्वीची घटना आहे..

नुकतीच बारावी पास होऊन (चांगल्या मार्क्सनी) मी विज्ञान शाखेच्या पहिल्या वर्षाला प्रवेश घेतला होता.. सगळ्या विषयांमध्ये (रसायनशास्त्र सोडून) चांगले गुण मिळाले होते.. नाहीतरी रसायनशास्त्र हा तसा नावडता विषय.. अगदी काठावर उत्तीर्ण व्हायचो..

तिची माझी मैत्री खूप जुनी. अगदी लहानपणापासूनची. एकत्रच खेळ, अभ्यास, शाळा. लहानपणाची लटकी भांडणं, लपंडाव, उन्हाळ्याच्या सुट्टीत कैर्‍या, चिंचा खाणं सगळं तिच्या साथीनं झालेलं. मग का कुणास ठाऊक, कॉलेज सुरू झाल्यावर संपर्क कमी झाला. भेट व्हायची, पण आधीसारखी जवळीक राहिली नाही. पीएचडी संपल्यानंतर कामासाठी इथे इटलीत आलो आणि संपर्क जवळजवळ तुटलाच.