खरं सांगायचं म्हणजे ... (५)

आमच्या गप्पा सुरू झाल्या आणि त्या ऐन रंगात आलेल्या असताना प्रा. टकल्यांच्या डोक्यावर एक काडी पडली. त्यांनी ती काडी घेऊन चावायला सुरुवात केली. माझ्या मनात मात्र एक दुष्ट शंका डोकावली.

तेवढ्यात दुसरी एक काडी टकल्यांच्या डोक्यावर पडली. त्यांनी ती काडी दुसऱ्या हातात घेतली आणि मग काही वेळ त्यांनी गोंधळलेल्या नजरेने तिच्याकडे पाहिले. ते मला म्हणाले, " ह्या काडीचे काय करावे हो ? "

मुंबई ही महाराष्ट्राचीच आहे..

सध्या सर्वत्र ज्याप्रकारे महाराष्ट्र/ मराठीची जी गळचेपी चालली आहे आणि मराठी पुढारी/लोक ज्याप्रकारे याकडे आपल्या शुल्लक स्वार्थासाठी दुर्लक्ष करीत आहेत , त्यापार्श्वभुमीवर आ. अत्रे यांच्या "झालाच पाहिजे !" या पुस्तकातील एका उताऱ्यातील काही भाग आपल्या पुढे ठेवत आहे. ४७ वर्षानंतरही ते लेखन अजूनही लागू आहे ही दुःखद गोष्ट आहे.
"

मुंबई ही महाराष्ट्राचीच आहे..

मार्केटिंग - विनोदी कथाकथन भाग-१

बायकोसोबत मार्केटिंगला जाणं म्हणजे एक सुखद अनुभव असतो... म्हणजे आपापल्या बायकोसोबत. ही गोष्ट कोणीही नाकारु शकणार नाही विशेशत: जर त्यांच्या बायकांसमोर विचारलं तर...

मी आणि माझी पत्नी एकदा मार्केटिंगसाठी गेलो होतो. जसंकी नेहमी होतं ती पुढे चालत होती आणि मी आपला मागे मागे... काही घेण्यासारखं आहेका ते बघत होतो. एका दुकानावर लावलेल्या एका जाहिरातीने माझं लक्ष आकर्षित केलं.

संस्कृत १

परवा एका लेखकू महाशयांनी विधान केले की त्यांना संस्कृत अजिबात कळत नाही. हे म्हणजे थोडेसे प्रसिद्धीचा हव्यास असणारे लोक जसे अधून मधून भडक व सवंग विधाने करून जनतेचे लक्ष वेधून घेतात तसा प्रकार झाला.

मी जर म्हटले, "मम नाम मृदुला । अहं दादरनगरे निवसामि । अहं प्रत्येक-बुधवासरे रेलयानेन वान्द्रानगरं गच्छामि । अहं युवति । अहं शिक्षिका । अहं अनुवादिका च। अहं भारतीया, महाराष्ट्रीया च। आशा नाम मम माता। अनंत नाम मम पिता।"

पातंजल योगसूत्रे व भाष्ये: १८

पातंजल योगसूत्रे व भाष्ये: १८

चित्त पूर्ण अंतर्मुख झाले म्हणजे त्या चित्तात आत्म्याचा विशेषपणे साक्षात्कार कसा होतो हे वरील बावीस आणि तेवीस ह्या सूत्रांत स्पष्ट झाले. आता आत्म्याचे अशा प्रकारे विशेष दर्शन झाले म्हणजे चित्ताच्या ठिकाणी कोणत्या अवस्था प्रकट होत असतात त्याचे पुढील सूत्रांतून वर्णन केलेले असून शेवटच्या म्हणजे चौतिसाव्या सूत्रात कैवल्याचे स्वरूप सांगितलेले आहे.

पातंजल योगसूत्रे व भाष्ये: १७

पातंजल योगसूत्रे व भाष्ये: १७

०१३. ते व्यक्तसूक्ष्मा गुणात्मानः ।

वर्तमानावस्थेत असलेले धर्म व्यक्त होत आणि कार्य घडून आल्यामुळे शांत झालेले अतीत धर्म आणि उद्बोधक सामग्रीच्या अभावी ज्यांस व्यक्तावस्था प्राप्त  झालेली नाही ते अनागत धर्म, हे दोन्हीही सूक्ष्म धर्म होत. अशा प्रकारचे हे व्यक्त आणि सूक्ष्म धर्म, सत्त्व, रज आणि तम हे तीन गुण आहेत. आत्मा म्हणजे स्वरूप ज्यांचे, असे आहेत. म्हणजे हे सर्व धर्म तत्त्वतः केवळ गुणस्वरूपच आहेत.

एक अविस्मरणिय "विचित्र" अनुभव भाग ३

सगळ्यांची इंट्रोडक्शन ची राउंड झाली आणि फी ने आम्हाला पुढचा प्लॅन सांगितला....आम्हाला वाटत होते की आम्ही बँकॉक ला हॉटेल मध्ये जाऊन जरा आराम करणार आणि दुपारी जेवण करून नंतर फिरायला जाणार.... पण सगळं वेगळंच निघालं. आम्ही बस ने डायरेक्ट पत्तया ला जाणार होतो.... हे ऐकल्यावर आम्ही जागीच संपलो.... ३तास बस ने प्रवास.... परदेशात सोयी कितीही चांगल्या असल्या तरी रात्री झोप झालेली नव्हती, आणि त्यात हा वाट्याला आलेला अधिक प्रवास..... नाइलाज या गोष्टीला काही उत्तर नसतं हे कस खरं आहे हे आम्हाला मनोमन पटत चाललं होतं. मध्ये एका ठिकाणी आम्ही नाश्ता करायला थांबलो.... नशिबाने जागा चांगली होती..ब्रेड आम्लेट, जॅम चहा कॉफी अस सगळं होत..... मन नाही पण पोट तरी शांत झालं होत.... त्या ठिकाणी एक "टायगर शो" असतो... तुम्हाला पाहायचा असेल तर आपण सोय करू.. असं प ने आम्हाला सांगितले.... सगळ्यांना आनंद झाला.... आणि लगेच ति म्हणाली..."प्रत्येकाचे २५० बाथ" तिकिटाचे होतील".......?????????????????????????????

जहिरात २

मला जाग आली ती डोअर बेलने. मी दार उघडल तर एक टाय-कोट घातलेला मुलगा उभा होता.

"Good morning,Sir!!!". मी पण त्याला अभिवादन केलं.

"या, बोला काय काम आहे?" मी विचारलं.

"मी अमिताभजीं कडून आलो आहे. त्यांनी हा चेक दिला आहे. मला तुम्ही कॉंट्रॅक्टचे पेपर द्या."

सलाम मुंबई !!!

आज १२ मार्च, मुंबईच्या त्या काळ्याकुट्ट दिवसाला आज पंधरा वर्षे झाली.

पंधरा वर्षांपूर्वीचा तो दिवस आजही अगदी आठवणीत आहे. दुपारी दोनचा सुमार होता. मी त्यावेळच्या माझ्या वरळी येथील टि व्ही औद्योगिक संकुलातल्या कार्यालयातून नुकताच बाहेर पडलो होतो. दुपारी तीन वाजता कफ परेड येथे आय डी बी आय च्या काही वरिष्ठ अधिकार्‍यांना भेटायचे होते, तशी वेळ ठरली होती. मी इमारतीतुन बाहेर पडलो आणी समोरच उभ्या असलेल्या टॅक्सीत शिरणार इतक्यात एक दणद्णीत स्फोटाचा आवाज आला. मी आत शिरताना थबकलो आणि प्रतिक्षिप्त क्रिया घडल्यागत आपोआप बाहेर आलो. उजवीकडे र्‍होन पॉलेंक च्या पलिकडे म्हणजे पारपत्र कार्यालय/ सत्यम-सचिनम च्या मागच्या झोपडपट्टीतुन आवाज आला असावा असे वाटले. आता मुंबईच्या दाटीवाटीच्या अश्या वस्त्यांमध्ये अनेक बेकायदेशीर कारखाने असतात; अगदी सुटे भाग बनविणार्‍या कारखान्यांपासून ते रसायनांपर्यंत. अशाच एखाद्या कारखान्यात स्फोट झाला असावा असे मला वाटले. मी आणि तो टॅक्सीवाला दोघेही उत्सुकतेने जरा पुढे गेलो तर त्या दिशेने आकाशात उठलेले वरवर जाणारे दाट पिवळे वलय मला दिसले. मी चक्रावलो. अर्थात बाँबस्फोट वगरे ध्यानीमनीही नव्हते, पण वायुगळती वगैरे ऐकुन होतो आणि बहुधा कसल्याश्या रसयनाच्या टाकीचा स्फोट झाला असावा असा माझा समज झाला. मी ताबडतोब त्या टॅक्सीवाल्याला गाडी हाणून लवकरात लवकर दूर जायचा आदेश दिला.