मनोगत
आस्वाद विवाद संवादकाही नाही ठीक
लेखाचे शीर्षक वाचून काहीच उलगडा नाही ना झाला? महाविद्यालयात असताना कोणती गाडी घेणार अस म्हटलं की आमचं एक उत्तर असायचं - काही नाही ठीक. अरे हे काही नाही ठीक म्हणजे काय? मग आम्ही सांगायचो, काही नाही ठीक म्हणजे कायनेटिक. :)
अमेरिकायण! (भाग २० : लास वेगास १ - तोंडओळख)
हळूहळू उन्हाळा उतरू लागला होता. साऱ्या अमेरिकन सृष्टीला "फॉल" चे वेध लागले होते. हवेतला गारवा वाढला होता. ही वेळ वेगास जाण्यासाठी उत्तम असा विचार करून एक चांगला दीर्घ सप्ताहांत वेगासवारीसाठी राखून ठेवला. शिवाय एखादा दिवस सुट्टी टाकून एकूण चार साडेचार दिवसांचा जय्यत कार्यक्रम तयार झाला.
आम्ही नेहमीचेच (यशस्वी) कलाकार होतो. मी कार्यक्रम आखला असल्याने मी सोडून सारे निश्चिंत होते 
. असो, अटलांटिक सिटी जर एक द्युतक्षेत्र असेल तर वेगास ही तर साक्षात द्यूतपंढरी!! इथला एकेक कसिनो म्हणजे मोठ्ठेच्या मोठ्ठे द्युतमहालच! न्यूयॉर्क वरून वेगास बरंच लांब. विमानाचा चार साडेचार तासांचा प्रवास होता. विमान जवळजवळ अख्खी अमेरिका पार करून दुसऱ्या टोकाला जाणार होतं.
विमानाने टेक ऑफ घेतला आणि नेहमीप्रमाणे भुरळ घालणारं न्यूयॉर्क बघता बघता आम्ही ढगाआड गेलो. हळूहळू ढग निवळले आणि खाली अमेरिकेचे वेगवेगळे भाग दिसू लागले. जसजसं जर्सी मागे पडलं तसतशी मध्य अमेरिकेतील शेती खालून जात होती. अनेक हेक्टरच्या हेक्टर जमीन ही शेतीखाली होती. आणि त्या उंचीवरून ते शेताचे गोल (हो! तिथे पट्टे नसून शेतजमीन गोलाकारात नांगरली होती. कारण कळले नाही 
) खूप सुंदर दिसत होते. इथे विमानाने फवारणी, पेरणी करावी लागते इतकी मोठी शेते असल्याचे ऐकून होतो. इतक्या उंचीवरूनही दूरदूरपर्यंत दिसणारी शेते खरोखरच प्रभावीत करून गेली.
पुढे शेताचा पट्टा (की टप्पा) संपला आणि पर्वतराजी सुरू झाली. हीच ती प्रसिद्ध रॉकी पर्वतराजी! दूरदूरपर्यंत आता केवळ दऱ्या आणि डोंगर दिसत होते. पण हे डोंगर छान हिरवेगार नसून अतिशय शुष्क आणि कोरडे आहेत. मधूनच नदी/तलाव असला की भोवती गर्द झाडी असते अन्यथा केवळ उघडे बोडके अक्राळ विक्राळ उंचच्या उंच पर्वत! हे पर्वत कमी कमी होऊ लागले पण दूरवर असणारा शुष्कपणा तसाच होता. एखादा प्रदेश वाळवंट असतो म्हणजे वाळूचे थरच्या थर असतात असा माझा बाळबोध समज या वाळवंटाने खोटा पाडला.
ह्या निर्जीव, शुष्क, भकास वाळवंटाकडे पाहत असतानाच "पट्टे आवळा"ची सूचना झाली. म्हटलं हे का इथे काहीच दिसत नाही आहे. साधारणतः शहर जवळ आलं की आधी छोटी छोटी नगरे खाली दिसू लागतात. पण इथे तर होतं केवळ वाळवंट. आणि अचानक त्या वाळवंटाच्या मधोमध एक नगर दिसू लागलं... वेगवेगळ्या इमारती, उंचच्या उंच टॉवर दिसू लागले आणि हे सारं डोळे भरून पाहायच्या आत विमानाने जमिनीला पंख टेकवलेसुद्धा!! वरून झालेल्या क्षणभर दर्शनाने एका 'माया'नगरीत शिरतोय याची खात्रीच झाली आणि त्या शहराला भेटायला सरसावलो.
अमेरिकेत फिरण्याचा उत्तम मार्ग म्हणजे कुठेही गेल्यागेल्या गाडी भाड्याने घेणे. इथे बऱ्याच कंपन्या आहेत ज्यांच्याकडून एका शहरात गाडी घ्यावी भरपूर चालवावी आणि काम झालं की जिथे असाल तिथल्या त्यांच्या केंद्रावर द्यावी. त्यात आम्हाला वेगास बरोबर ग्रँड कॅनियन पण करायचं असल्याने आम्ही विमानतळावरच ही गाडी घेतली. विमानतळापासून हॉटेलचा नकाशा बरोबर होताच. त्याआधारे शहराच्या अंतरंगात प्रवेश केला