तिढा प्रकाशित
दूरचित्रवाहिनीवर हेडलाईन्स झाल्या होत्या...
वृत्तनिवेदिका सांगत होती...
मांडणगाव जिल्ह्यातील आडगाव आणि परिसरात होणार्या पाचही फूड पार्क्ससाठी सरकारी जमिनीची मोजणी आणि निकडीने आवश्यक असलेल्या शेजारच्या जमिनीच्या संपादनाला आजपासून शांततेत प्रारंभ करण्यात आला... मुख्यमंत्र्यांच्या दालनात आज झालेल्या बैठकीत त्या परिसरातील जमीन मालकांच्या नेत्या विदिशा सावंत आणि त्यांच्या नेतृत्त्वाखालील शिष्टमंडळाने सरकारच्या या निर्णयाला सहमती दर्शवली आणि त्यानंतर प्रत्यक्ष आडगावात ही प्रक्रिया सुरू झाल्याचे मुख्यमंत्र्यांनी सांगितले.
...आडगावात उभ्या राहणार्या पहिल्या फूड प्रोसेसिंग पार्कच्या क्षेत्रास राण्या नूरजी यांचे नाव दिले जाणार असल्याचे विदिशा सावंत यांनी सांगितले. दोन महिन्यांपूर्वी जमीन मोजणीविरोधी आंदोलनावेळी झालेल्या पोलीस गोळीबारात नूरजी यांचा मृत्यू झाला होता. त्या क्षेत्रात नूरजी यांचे स्मारक उभारण्यासाठी खासगी विकासकांनी एक लाख रुपये दिले असून, या स्मारकाचे पुढे समुदाय संशोधन केंद्रात रूपांतर करण्याचा विचार आपली संघटना करीत असल्याचे त्यांनी सांगितले. त्यासाठी दीड एकर जागा राखीव ठेवण्याचेही खासगी विकासकांनी मान्य केले आहे...
(कादंबरीच्या मलपृष्ठावरून)

भारताने १९६३ मध्ये अंतराळ कार्यक्रम सुरू केला आणि  स्वदेशी उपग्रह घडवून स्वदेशी अग्निबाणांचा वापर करून अंतराळात यशस्वीरीत्या पाठवले. सगळे स्वतःच बनवल्यामुळे परावलंबित्व आले नाही. १९८० मध्ये पहिला ३५ किलो वजनाचा स्वदेशी उपग्रह अशा प्रकारे स्वदेशी अग्निबाणाकरवी अंतराळात पाठवला गेला. (आर्यभट्ट?)

मी कुणबी पाटील नाही, मी लेवा पाटील नाही, मी मराठा पाटील नाही, अरे हो, मी ९६ कुळीही नाही..... नाही, नाही, मी तिरोळे पाटील ही नाही.

मी पलंगावर बसून गरम गरम चहाचे झुरके घेत होतो. तोच, सणसणीत कानफडात मारावी, तसा आवाज माझ्या कानांवर पडला.

"तुमचं कूळ काय आहे हो?" मावशी.

पातंजल योगसूत्रे व भाष्ये: ३

पतंजलि महामुनी

पतंजलि महामुनी हे व्याकरणभाष्याचे कर्ते, योगदर्शनाचे प्रणेते व आयुर्वेदातल्या चरक परंपरेचे जनक होत. भारतात होऊन गेलेल्या अग्रगण्य विद्वानांत पतंजलींची गणना होते. म्हणूनच त्यांना नमन करतांना भर्तृहरीने आपल्या वाक्यपदीय ग्रंथाच्या प्रारंभी पुढील श्लोक लिहिला आहे.

पिया बिन नहीं आवत चैन...
भक्‍ती, प्रेम, विरह या भावना झिंझोटी राग व्यक्त करतो. पण झिंझोटीतील विरह आक्रोश करीत नाही आणि त्यातील प्रेमाला दिखाऊपणा नाही. या भावना एखाद्या विश्‍वासाच्या आधारावरच व्यक्त होतात. अब्दुल करीम खॉं यांची "पिया बिन नहीं आवत चैन' ही झिंझोटी रागातील ठुमरी त्याचे उत्तम उदाहरण आहे. या ठुमरीबद्दलची एक आठवण सैगलने आपल्या चरित्रात सांगितली आहे. खॉंसाहेबांची ही ठुमरी 1931 मध्ये रेकॉर्ड झाली आणि प्रचंड गाजली. त्यानंतर 1935 मध्ये हीच ठुमरी "देवदास' या चित्रपटात वापरण्यात आली. मात्र, ती गायली सैगलने! सैगलने अप्रतिम गायलेली ही ठुमरी खॉंसाहेबांच्या दोस्तांनी ऐकली आणि खॉंसाहेबांनीही ती ऐकावी, असा हट्ट त्यांच्याकडे धरला. खॉंसाहेबांनी आपल्या 63 वर्षांच्या आयुष्यात कधीही सिनेमा पाहिला नव्हता. परंतु, दोस्तांच्या आग्रहाखातर ते "देवदास' पाहण्यासाठी गेले आणि त्यातील सैगलने गायलेली ठुमरी ऐकून ओक्‍साबोक्‍शी रडले. झिंझोटीतील आर्तता आणि सैगलच्या गायकीतील भावार्तता यांना खॉंसाहेबांकडून मिळालेले हे एक प्रशस्तिपत्रच म्हणावे लागेल. सिनेमा पाहिल्यानंतर खॉंसाहेबांनी सैगलाचा पत्ता शोधला. एकदिवस त्याच्या घरी गेले आणि त्याला ती ठुमरी अनेकवेळा गायला सांगितली. पुन्हा भेटू म्हणून त्यादिवशी खॉंसाहेबांनी सैगलाचा निरोप घेतला. पुन्हा मात्र त्यांची कधीही भेट होऊ शकली नाही. पहिली भेट हीच त्यांची शेवटची भेट ठरली. कारण महिनाभरातच खॉंसाहेबांचे अचानक निधन झाले. पुढे 1938 मध्ये अलाहाबादला शास्त्रीय संगीत समारोह झाला. शास्त्रीय संगीत क्षेत्रातील अनेक दिग्गजांनी या संगीत महोत्सवास हजेरी लावली. परंतु खॉंसाहेबांची अनुपस्थिती प्रत्येकाच्या मनाला चटका लावून जात होती. त्यावेळी त्यांच्या आठवणीने व्याकूळ होऊन सैगलने "पिया बिन नहीं आवत चैन' ही ठुमरी पेश करून खॉंसाहेबांना आदरांजली

मराठी साहित्य संमेलनासंदर्भातील चांगली माहिती मराठी.वेबदुनिया.कॉम येथे वाचायला मिळाली. हा ऑनलाईन प्रयोग छान वाटला.गेल्या काही दिवसांपासून ही वेबसाईट बरेच प्रयोग करताना दिसतेय. काही प्रयोग लक्षणीय आहेत.