ह्या कथेतील सर्व प्रसंग, पात्रे व स्थळे पूर्णता काल्पनिक आहेत.

विवेक हा एक अतिशय गरीब घरचा मुलगा होता.अगदी लहानपणीच वडिलांचे पितृछत्र हरवले. वडिलांच्या पश्चात घरोघरी जाऊन स्वयंपाक करणाऱ्या आपल्या स्वाभिमानी आईला संसार चालवण्यास मदत व्हावी म्हणून विवेक लहानपणीच घरोघरी देवपूजेची कामें करायला लागला. सकाळी ७ च्या सुमारास जिवाची कामे आटपून तो ३/४ घरी जाऊन देवपूजा करायचा. वेळ वाया जाऊ नये म्हणून मधल्या वेळेत अभ्यास करी. हे करीत असतानाच हळू हळू त्याचे शालेय शिक्षण सुरू होते. स्वत:च्या शाळेची फी, वह्या पुस्तकांचा व गणवेशाचा वगैरे खर्च ह्यातून भागायचा व आईला संसाराचा गाडा हाकायला तेव्हढीच मदत व्हायची. त्याच्या ह्या प्रयत्नांचे सर्वांनाच कौतुक वाटायचे.

मागील महिन्यात मनोगती शिवाजी पार्क वरील कट्ट्यावर भेटले होते  तेंव्हा वर्षा सहल काढायची असें "मनोगत" बऱ्यांच जणांनी व्यक्त केले होते.

श्री. सर्वसाक्षी, श्री. प्रभाकर पेठकर, डॉ. मिलिंद फणसे व डॉ. दंतकर्मी ह्या जेष्ठ तसेच निलहंस व मयुरेश वैद्य ह्या उत्साही  मनोगतींशी संपर्क साधून वर्षा सहलीचा कार्यक्रम आयोजीत केलेला आहे.    श्री. अगस्ती व नवीन सदस्य श्री तात्या अभ्यंकरांचेही मत आजमवण्यात आले ! सर्वानुमते एक दिवसाची (रविवार २४/०७/०५) आसपासच कुठेतरी सहल काढणे सोयीस्कर होईल.

बर्लिनचे वेध या लेखाचा पुढचा भाग ..

याआधीचा भाग इथे ....

(टीप : ह्या गोष्टीतील सर्व पात्रे, प्रसंग, ठिकाणे, वस्तू, विचार, तत्त्वज्ञान इत्यादी सर्वकाही पूर्णपणे काल्पनिक आहे. कशाचेही कशाशीही काहीही साम्य आढळल्यास तो केवळ योगायोग समजावा, ही विनंती.)

अमेरिकेत आनूज कडे म्हैस नाही हे पाहून मला त्या दिवशी धक्काच बसला.