नाताळाची रात्र कालच झाली होती. म्हटलं होम्सकडे चक्कर टाकावी आणि त्याला प्रत्यक्षच नाताळाच्या शुभेच्छा द्याव्या.

होम्स कोचावर पसरला होता. नेहमीप्रमाणेच त्याच्या शेजारी त्याचा पाईप आणि वाचून अस्ताव्यस्त पसरलेली अलिकडच्या वर्तमानपत्रांची रद्दी होती. समोर खुर्चीच्या पाठीवर अडकवलेल्या एका जुनाट टोपीने माझं लक्ष वेधून घेतलं. खुर्चीवर पडलेलं भिंग आणि वस्तू उचलायचा चिमटा पाहून मी अंदाज केला कि महाशयांचा त्या टोपीचा सखोल अभ्यास आत्ताच झालेला दिसतोय.

विवेक मद्याच्या नशेत घरी आलेला होता !

दाराची बेल वाजली म्हणून अर्धवट झोपेत असलेली स्नेहा दार उघडण्यासाठी उठली. विवेकच असणार ह्याची खात्री होती, कारण संध्याकाळीच 'बाहेर जेवणार' असल्याचा त्याचा फोन येऊन गेलेला होता. सेफ्टी डोअर मधून खात्री करीत तीने दरवाजा उघडला. अचानक आलेल्या एका विचित्र वासाने डोळ्यावरची तीची झोप उडाली. तीला तो वास नेमका कसला ते कळले नाही. तशीच अर्धवट झोपेत चालत ती बेड वर जाऊन पडली. विवेक कपडे बदलून व बाथरुमला जाऊन आला व बेडवर लवंडला. परत तोच दर्प तीच्या नाकांत शिरला. पडल्या पडल्या तो दुर्गंध कसला असावा ते आठवण्याचा प्रयत्न ती करींत होती. आणी खाडकन तीचे डोळे उघडले..... हा नक्कीच मद्याचा दर्प होता; कारण कधी विवेक बरोबर हॉटेल मध्ये जेवायला गेली की, तेथे आजूबाजूच्या टेबलांवरून तसला दुर्गंध यायचा.... रात्रभर तीला झोप लागली नाही. ती स्वत:ची समजूत घालिंत होती की कदाचित हा तो दुर्गंध नसावा, परंतू वातानुकूलित खोलीत आता तो चांगलाच जाणवत होता.

पुढील मजकूर 'सुगम मराठी व्याकरण लेखन' ले.- कै. मो. रा. वाळंबे या पुस्तकातील आहे. या सदरासाठी तो उपयुक्त वाटला म्हणून येथे टंकलिखित करतो आहे-

शब्दालंकार

१. अनुप्रास

एखाद्या वाक्यात किंवा कवितेच्या चरणात एकाच अक्षराची पुनरावृत्ती होऊन त्यातील नादामुळे जेव्हा त्याला सौंदर्य प्राप्त होते, तेव्हा अनुप्रास अलंकार होतो.

उदा.

(ल)
गडद निळे गडद निळे जलद भरुनि आले
शितलतनु चपलचरण अनिलगण निघाले
रजनीतल,ताम्रनील
स्थिर पल जल पल सलील
हिरव्या तटि नावांचा कृष्ण मेळ खेळे.

पेटविले पाषाण पठारावरती शिवबांनी    (प)
गळ्यामधे गरिबच्या गाजे संतांची वाणी   (ग)

उमंगला तर ह्या गोष्टीचे काहीच नवल वाटले नव्हते किंबहूना आपले बिंग फुटायच्या आत स्नेहाचे बिंग फुटले हे बरेच झाले असा स्वार्थी विचार त्याच्या मनात येऊन गेला.

अत्यंत उद्विग्न अवस्थेत कुबल फॅक्टरी ऐवजी घरी जायला निघाले.......

त्यांना घरी आलेले पाहून सौ.कुबल आश्चर्यचकित झाल्या " काय झालं शाळेत ?" "कन्येने दिवे लावलेत" कुबल स्वत:वरच चिडलेले होते "तीला परीक्षेला बसू दिले जाणार नाही, म्हणत होते मुख्याध्यापक !" पुढे त्यांनी सौ. कुबलांना पूर्ण वृत्तांत एका दमात सांगितला. सौ. कुबलांचा रक्तदाब अचानक वाढला. डॉक्टर बोलावण्या इतपत वेळ येऊन ठेपली.