श्री रामदास स्वामींनी जरी संन्यास धर्म स्वीकारला होता, तरी त्यांचे समाजाशी असलेले नाते अभंग होते. एकांतवास त्यांना प्रिय होता तो चिंतन, मनन, आणि लेखन करण्यासाठी. समाज आणि समाजव्यवस्था कशी असायला हवी, या बद्दल त्यांच्या संकल्पना पुरेशा स्पष्टं होत्या. मनुष्याला वैयक्तिक, प्रापंचिक, सामाजिक, सांस्कृतिक, आध्यात्मिक अशी सर्वकष प्रगती / उन्नती साधता येईल अशी सामाजिक स्थिती निर्माण करायला हवी.

                                                  दुसऱ्या दिवशी मी ऑफिसला लवकरच गेलो. मी आता प्रतिभाकडे लक्ष द्यायचं नाही असं ठरवलं. ती जरा उशिरा आली. ती माझ्याशी एकही अक्षर बोलली नाही. म्हणजे ती कधीच बोलत नसे. कालच्या प्रकारानंतर ती माझ्याशी बोलणार नाही अशी माझी खात्री होती. मी डोळ्यांच्या कोपऱ्यातून तिच्या चेहऱ्याचे निरीक्षण करित होतो. एकीकडे कामही करीत होतो. निदान तसे दाखवीत तरी होतो. तिच्या चेहऱ्यावर कालचे काहीच अवशेष दिसत नव्हते.

मोदी-शाह जोडगोळीने 'काँग्रेसमुक्त भारत' अशी घोषणा काय दिली आणि सगळे लोकशाहीवादी पुरोगामी विचारवंत खवळून काय उठले. अर्थात मोदी सरकार आल्यावर त्यांना खवळून उठायला निमित्तही लागत नाही म्हणा. पण या घोषणेबाबत झाले आहे असे की नीट अर्थाकलन न झाल्यानेच सगळ्या अज्ञजनांचा क्रोधाग्नी धडाडला आहे. त्यांचे अज्ञान दूर करावे म्हणून हा लिखाणप्रपंच.