आटपाट नगर होतं. तिथे एक राजा राज्य करीत होता. राजा कलाप्रेमी आणि विचारवंत म्हणून प्रसिद्ध होता. 

                                                एकदा एक न्यायाधीश निवृत्त झाले. त्यांना त्यांचा गाव खूप आवडे. ते गावी आले आणि बंगला बांधून राहू लागले.  एक दिवस ते गावातल्या पोस्ट ऑफिसात गेले. पोस्ट मास्तरांना म्हणाले, " मास्तर, मी आता आपल्या गावात राहायला आलो आहे, जर माझे काही टपाल आल्यास मला ते वेळेवर मिळेल याची काळजी घ्या. "    मास्तर न्यायाधीश महाराजांना ओळखत होते.

                                    पावसाळी रात्र. ..... रस्त्यावर दिवे नाहीत. तसा तो मोठा रस्ता होता. पालिकेला , वाहन चालवायला रस्त्यांवर  दिव्यांची गरज काय असं वाटत असावं. आधीच अमावास्या , त्यात पाऊस आणि लगतच्या खाडीवरून येणारा वेगवान थंडगार वारा. तोंडावर पाण्याचे फटकारे बसत होते. वाहनांच्या दिव्यांनी जे दिसेल तेवढेच आणि तितकाच वेळ दिसत होते आणि समोरचं जग मुळी अंधारात गुडुप होतंय असं  वाटत होतं.

                                एका नगरात दोन श्रीमंत व्यापारी राहत होते. ते एकमेकांना खाली पाडण्याची एकही संधी सोडत नसत. एकाचे नाव होते.