फर्वरी महिन्याचा शेवटचा आठवडा. ती सायंकाळ होती. वेळ निश्चित आठवतं नाही मात्र सहा वाजून गेलेले. एंजिनीरिंग च्या त्रितिय वर्षाला मी त्यावेळी होतो.   महाविद्यालयामध्ये टेक्निकल फेस्टिवल चा तो निरोप समारंभ होता.  मी मित्राबरोबर महाविद्यालयाच्या परिसरामध्ये फिरत होतो. अचानक समोर रिसेप्शन टेबल जवळ एक मुलगी उभी असलेली मी बघितली.

९ तारखेची सकाळ उजाडली. त्या दिवशी मला प्रशिक्षण होते. पण केदार असल्याने मला मुळीच जावेसे वाटत नव्हते. शेवटी थोडा वेळ जाऊन यावे असे मी मनात ठरविले. तोपर्यंत केदार खोलीवर आराम करेल असे ठरले.

मी थोडा वेळ प्रशिक्षणाला जाऊन ५ च्या सुमारास परतले. मग मी व केदारने जवळच्याच शॉपिंग मार्टमध्ये जाऊन वेज पॅटीस खाल्ला. इथला वेज पॅटीस खूपच चविष्ट असे. मग कँपसमध्येच फेरफटका मारून आम्ही खोलीवर परतलो. 

शहर......................

असं होतं का तुमच्या बाबतीत?

म्हंजे कसं माहीताय... सकाळी उठल्यावर स्वतःची तयारी, मुलाची तयारी, किचनमधून येणारे विनंतीवजा हुकूम, मध्येच वाजणारा मोबाईल, टाकीत पाणी चढवण्याचा कार्यक्रम, लोडशेडींगची अवचित येणारी हाक, मुलाला शाळेत पोहोचवणे वगैरे.. वगैरे यातून रस्त्यावरील नाना अडचणींना तोंड देत, पार्कींगमध्ये गाडी ढकलून वेळेवर आलेली गाडी गाठायची. दम लागला...