आझमचाचा. गावातील त्याच्या घरी पहिली सकाळ उजाडली तेव्हा आमचा कार्यक्रम ठरला होता. आदले दिवशी चाचा म्हणाला होता की जीप किंवा बसनं जाऊ. एम-८० वर त्रास होण्याची भीती त्याला वाटत होती. पण सकाळी त्यानंच कार्यक्रमात बदल करून एम-८० वर येण्यास मान्यता दिली होती. कार्यक्रम किमान तीन दिवसांचा होता. तो ठरण्याचं कारणही तसंच होतं.

दिवस हिवाळ्याचे होते; पण महिना ऑक्टोबर. माझे स्नेही पत्रकार रमेश दाणे आणि मी त्यांच्याच एम-८० वरून सहा-साडेसहा तासांचा प्रवास करून अजिंठा गावात पोचलो तेव्हा साडेसहा वाजून गेले होते. आमचा सगळा प्रवास पोळून काढणाऱ्या उन्हात झाला होता. घाट चढताना सूर्य डोंगराआड गेल्यानं मिळाली ती पाऊण एक तासाचीच काय ती सावली.

परवाचीच गोष्ट. माझ्यासोबत काम करणारी एक मुलगी (सॉरी, ऑफिसातली कलिग म्हणायला हवं. नाहीतर ह्यांच्या स्टेटसला आणि डिग्निटीला धक्का पोचतो) जेवायला बसताना हातात कसलातरी पांढऱ्या रंगाचा पुडा घेऊन आली. मी तिला सहज विचारलं, "काय गं, हा पुडा कसला?" त्यावर ती म्हणाली, "Hey, these are tissues, paper napkins!" "इतके? कँटिनमधल्या सगळ्या लोकांचे हात पुसणार आहेस की काय?", मी.
"Hmpfh..." - एक लाडिक अन् रागीट कटाक्ष - "I don't like to keep my hands oily all the while... आमच्या मेडला कित्तीदा सांगून ठेवलंय, don't use so much oil. पण तिला कळतच नाही! She just doesn't understand, you see?"
मी मनात म्हटलं, "बिच्चारी मेड, आता ही बया इंग्लिशमधून बोलल्यावर त्या बिचारीला काय कळणार? डोंबल!" पण हे माझ्या 'कलिग'ला सांगून काही फायदा नव्हता. कारण तिला मग बया म्हणजे कोण आणि डोंबल म्हणजे काय ते सांगावं लागलं असतं.
पुन्हा गंमत अशी की तिने काही सगळे 'पेपर नॅपकिन्स' वापरले नाहीतच. (खरंतर थोड्याशा चिडक्या आणि औपरोधिक सुरात) मी तिला उरलेल्या कागदांचं काय करणार असं विचारल्यावर म्हणते, "पँट्रीबॉय पिक करून डस्बिन मध्ये थ्रो करेल... डोंट वरी..."

परशुरामची झोप मोडू नये म्हणून भुंग्याने पार मांडी फोडली तरी कर्णाने हु की चू केले नव्हते, असे म्हणतात. तद्वतच मध्य प्रदेश नामे राज्यात सार्वजनिक प्रवास करण्यासाठी कमीतकमी एवढी तरी सहनशीलता हवीच. सहनशीलतेची परीक्षा वा कसोटी पाहणारे प्रसंग आपल्या आयुष्यात अधून मधून येत असतील, पण या बाबतीत आपल्या लोकांना अधिक मजबूत करणेसाठी मध्य प्रदेश सरकारने कायमस्वरूपी सोय केली आहे, ती वाहतुकीच्या खासगीकरणाच्या रूपाने.

(सहज विरंगुळा म्हणून हे लिहिले आहे. ज्या जाहिरातींवर हे आधारित आहे त्या मुळ जाहिराती आठवल्यास हे वाचतांना मजा येईल)

मणी क्रमांक एक :

'रोहते' या गावी एक 'वीर' खेळाडू , 'उसने' अवसान चेहेऱ्यावर आणून ऊस खाणाऱ्या एका 'पायल' वाजवत असलेल्या अभिनेत्रीला म्हणतो : "काय गं, तुझ्या मजबूत दातांचे रहस्य मला सांगतेस का?"

नुकतेच स्वरनगरी हाउसिंग सोसायटी आणि गोविंद कुलकर्णी ह्यांच्यातर्फे "असंभव अ फ्लॅशबॅक...." ह्या कार्यक्रमाचे आयोजन करण्यात आले होते. कार्यक्रमाची प्रस्तुती थर्ड बेल एंटरटेनमेंट ची असून असंभव या मालिकेमधील प्रमुख अभिनेत्यांशी गप्पागोष्टी, मालिकेवर आधारीत प्रश्न व काही निवडक सादरीकरण असे ह्याचे स्वरूप होते. कार्यक्रमाची संकल्पना, दिग्दर्शन आणि निवेदन स्वप्नील रास्ते ह्यांचे होते.... सर्वसामान्य कल्पनांपलिकडील विषय असुनही आज सर्वात लोकप्रिय झालेल्या ह्या मालिकेबद्दलचे आपले विचार आणि अनुभव सांगण्याकरीता ह्या कार्यक्रमात आनंद अभ्यंकर(दिनकर शास्त्री),नीलम शिर्के(सुलेखा /इंदुमती ),उमेश कामत(आदिनाथ / महादेव शास्त्री),सतीश राजवाडे(दिग्दर्शक असंभव आणि इन्स्पेक्टर विक्रांत भोसले),शर्वरी पाटणकर (प्रिया शास्त्री), सुहास भालेकर (सोपान आजोबा)हे कलाकार सहभागी झाले होते.

रोटवद ते कासोदा.....कासोदा ते न्यू जर्सी.....प्रवास....प्रवास....!!!! दोन मानवी शरीरांच्या एका मांसल तुकड्याचा प्रवास.....एका शांत, अबोल 'जगाचा' प्रवास....एका आईच्या दुधाचा प्रवास.....आई,वडील,आजी,काका...आणि आजूबाजुची माणसं.. ह्यांच्या संस्कारांचा प्रवास....मी जिथे शिकलो,त्या रोटवदच्या बालवाडीचा प्रवास....त्या रोटवदच्या काळ्या मातीच्या 'वावराच्या' (शेताच्या ) सुगंधाचा प्रवास ... जिने मला आणि माझ्या आधीच्या पिढीला जगवलं....!!! नाचणखेड्यातल्या.... चिक्कूंच्या, चिंचांच्या स्वादाचा स्वादाचा प्रवास ......त्या १ ल्या इयत्तेचा प्रवास.... अंमळगावच्या २ ऱ्या" __msh_fixed="false">ऱ्या इयत्तेकडे.. ह्या इयत्तेचा, कासोद्यातल्या३ री ते १० वी च्या प्रवासाकडे झालेला प्रवास..... ह्या काळात घरात, शाळेत, समाजात आलेल्या कटु-गोड अनुभवांचा प्रवास....१० वी नंतर ...पंख फुटलेल्या आणि आकाशाकडे 'भरारी' घेतलेल्या पक्षाचा प्रवास.... धुळे येथे 'जय हिंद' कॉलेजमधल्या घेतलेल्या शिस्तबद्ध शिक्षणाचा प्रवास, कुणाल हॉटेलमधल्या चहा आणि मिसळच्या चवीचा प्रवास...जमवलेल्या मित्रांचा आणि जुळलेल्या 'मैत्राचा' प्रवास......१२ वीत मिळालेल्या 'यशाच्या' आनंदाचा प्रवास....!!!

चित्र १

"शुक्रतारा मंद वारा"हे गाणे माहीत नाही असा मराठी माणूस शोधून सापडणार नाही. ह्या गाण्यात नायिका आपल्या मनीचे भाव प्रियकराला कळावे म्हणून वाऱ्याला "अंतरीचा गंध माझ्या आज तू पवना वहा" असे म्हणून  वाहून न्यायला सांगते!

मंत्र्याला चावल्यामुळे किड्याला मरणोत्तर प्रतिकात्मक अटक झाली. पोलीस रुममध्ये चाललेला गोंधळ बघत होते.

सनी , गोविंदा एकमेकांवर जाळे सोडत होते. सुभाषनी तेथेच शूटींग करायला सुरूवात केली.

स्पायडरमॅन कधी रडला नव्हे एवढा रडला. सुपरस्टार चॅनेलची पत्रकार 'कु. प्रश्नावली प्रश्नकारिता' धो धो रडणाऱ्या स्पायडरमॅनला खुप प्रश्न विचारू लागाली. एखादा माणुस खुप भावनाविवश झाल्यावर सारखे प्रश्न विचारून भांडावून सोडणे हा चॅनेल पत्रकारांचा आवडता छंद आहे.