सूर्य वितळला, सागर झाला सोनसळी
अजून एका दिवसाची चिरडली अळी ||धृ||
तार्‍यांचा घेऊन पदर चमचमते रात
तासाच्या बोलीवर नागिण टाके कात
कुबेर कोणी, कुणी करी सौदा स्वस्तात
किती काजवे रात्रीवर जातात बळी ||१||
उल्कांची ये-जा रात्रीच्या अवकाशी
प्रकाश क्षणभर, अचेत मग बाहूपाशी
रात्रीचा शृंगार मतलबी दगडांशी
दगडांची अन्‌ रात्रीची मग अळीमिळी ||२||
सांजसावळीच्या मोहाला काय म्हणू
दीप स्वत:चे ज्यात पाहतो ओज चिणू
शिंपल्यात काळ्या मोत्याचे बीज जणू
अशाच संयोगे भरते रंगेल खळी ||३||
रात्र चिरायू, चिरंजीव ही काळोखी
नश्वर तारे, नश्वर सूर्याची शेखी
आंतरज्योती एक क्षीण उरली बाकी
विझेल तीही अंधाराच्या वावटळी ||४||
