प्रेम कसे करावे.

प्रेम कसे करावे पण एखाद्या सुंदर तरूणीवर.सर्वच तरूण आणि तरूणी एका विशिष्ट वयात आल्यावर प्रेमात पडतात. त्यातील काही जण प्रियकर प्रेयसी होतात उरलेले एकतर्फी प्रेम करतच असतात. पण एकतर्फी प्रेमाला वयाचे बंधन नसते लग्न झाले असले तरिही माणसाला कोणिना कोणी आवडत असतेच. एकतर्फी प्रेम हे मुक असते . त्यातून ज्या घटना घडतात किंवा त्या प्रेमाचा जो उद्रेक होतो प्रेयसीला संपवण्यात तो चुकीचा आहे. तर आपला विषय पुर्णत:हा वेगळा आहे .एखाधा सुंदर तरूणीवर प्रेम कसे करावे. सुरवातीला माणूस जेव्हा प्रेम करायला लागतो तेव्हा ते एकतर्फीच असते. प्रेमाची व्याख्या कोणिही सांगू शकत नाही. ते कसेही होऊ शकते. असे असले तरिही मूळ प्रश्न राहतोच प्रेम कसे करावे. आपण जिच्यावर प्रेम करतो ती आपली होईल का कधीतरी असा आपण विचार करत असतो. पण ते प्रेम व्यक्त करायला नेहमी घाबरत असतो.  ती नाही म्हणाली तर  त्यामुळे विचारण्याच नेहमी आपण टाळत असतो. तरीही आपण प्रेम करत असतो. कधी कधी विचार करतो आयुष्य हे एकदाच मिळत असत त्या आयुष्यात तीचीही आपल्याला साथ हवी. पण आपण विसरत असतो तीलाही आयुष्य एकदाच मिळत असत. कधीतरी तिच्यासमोर आपले प्रेम आपण व्यक्त करतो होकार मिळाला तर पाच सहा दिवस हवेत उडत असतो नकार मिळाला पाच सहा दिवस दाढी वाढवून, मौन बाळगून मिळालेल्या नकाराचा निषेध व्यक्त करत असतो. तरिही आपण प्रेम करत असतोच . असे म्हणतात की विवाहाच्या गाठी आधीच बांधून ठेवलेल्या असतात हे  चुकीचे आहे कारण  दु:खी प्रेमविरांचे सांत्वन करण्यासाठी लिहीलेले हे वाक्य आहे. प्रेमी युगुलाला पाहून आपण मनातल्या मनात जळतो त्यातूनच मग कविता,चारोळ्या,गझल लिहू लागतो आणि  आपले प्रेम प्रकट करत असतो. मनातल्या मनात विचार करत असतो तिच्याशिवाय मी जगू शकत नाही मग ती कशी माझ्याविना जगते तेव्हा आपण विसरत असतो तिलाही आयुष्य आहे विचार आहे. कधी कधी जीव धावासा वाटतो तर का फक्त एका नकारामूळे .अश्या वेळी आपल्यावर जिव असलेल्या आई ,बापाचा,नातेवाईकांचाही आपल्याला विसर पडतो ह्यालाच का आपण प्रेमाची विलक्षण ताकद म्हणतो. म्हणूनच वाटते की प्रेम कसे करावे या प्रश्नाचे उत्तरे शेवटी अनुत्तरीतच राहतो.

परप्रांतीयाचे हक्क

स्वतंत्र भारताचा स्वतंत्र नागरिक असल्याने कोणाला कुठेही जाण्याचा अधिकार आहे.

पण मुंबईत आल्यावर एकाद्या परप्रांतीयाला जास्तच हक्क आणि फायदे

मिळतात असे दिसून येते.

१. एक परप्रांतीय म्हणून त्यांना कुठल्या हि रस्त्यावर धंदा करण्यास मिळतो.

मृत्युशय्येवर होम्स- भाग ३

यापूर्वी: मृत्यूशय्येवर होम्स- भाग २
खरं तर माझा डॉक्टरांना बोलावून आणण्याचा उत्साह बऱ्यापैकी गळून पडला होता. होम्स भ्रमिष्ट झाला होता आणि मला त्याचा शेवटचा क्षण जवळ आलेला दिसत होता.या अवस्थेत त्याला सोडून जाणं मला पटत नव्हतं. पण आता होम्स ऐकायला तयार नव्हता.(पुढे वाचा..)

मृत्युशय्येवर होम्स- भाग २

यापूर्वी वाचा: मृत्यूशय्येवर होम्स- भाग १
'एक मित्र म्हणून माझा तुझ्यावर विश्वास नक्की आहे वॅटसन, पण कटू सत्य सांगायचं झालं तर तू एक अतिसामान्य आणि अननुभवी डॉक्टर आहेस.'
मी या वाक्याने जबरदस्त दुखावला गेलो. होम्स आता खरोखरच पूर्वीचा होम्स राहिला नव्हता..
(पुढे वाचा.)

मृत्युशय्येवर होम्स-भाग १

माझ्या मते होम्सची घरमालकीण सौ. हडसन बऱ्यापैकी त्रस्त स्त्री होती. होम्सच्या घरी वेळीअवेळी येणाऱ्या अनाहूत व्यक्ती आणि खुद्द होम्सचा विक्षिप्त स्वभाव हे कोणाही घरमालकाच्या सहनशक्तीचा अंत पाहणारंच मिश्रण होतं. शिवाय होम्सचा अव्यवस्थितपणा,रात्री अपरात्री व्हायोलिन वाजवणं,कधीकधी दरवाज्यांवर पिस्तुलाची नेमबाजी, त्याचे चित्रविचित्र वासांचे शास्त्रीय प्रयोग आणि त्याच्या भोवती सतत रेंगाळणारा धोका यामुळे तसं म्हटलं तर कोणीही घरमालकासाठी तो नकोसा भाडेकरू ठरला असता. पण हेही खरं, की तो जागेसाठी मोजत असलेली भाड्याची रक्कम बरीच जास्त होती. मी जेव्हा बेकार स्ट्रीटला होम्सबरोबर राहत होतो त्या काळात होम्सने दिलेल्या घरभाड्यात ते पूर्ण घर आरामात विकत घेता आलं असतं.

मराठी विरुद्ध बिहारी

मराठी विरुध बिहारी हा जयप्रकाश पवार यांचा लोकसत्ता मधला लेख वाचला त्यात भरपूर त्रुटी आढळल्या. हा लेख वाचण्यासाठी इथे टिचकी मारा.

http://loksatta.com/daily/20070408/lokkal.htm

त्यांना बिहार मध्ये जाण्याचा तेथील माणसांना भेटण्याचा योग आला.या भेटीत त्यांना

आठवण

गाव सोडून वीसेक वर्षं झाली असावीत. काल अचानक पुन्हा ते आठवणीत आलं. निमित्त साधंच होतं. एका मित्रासोबत संध्याकाळी गप्पा करीत बसलो होतो. अचानक कानांवर गोवावेस हा शब्द पडला आणि माझं लक्ष तिकडं वळलं.

शेजारच्या टेबलावर काही मंडळी बसली होती. त्यांच्या गप्पातून निसटलेला तो शब्द माझ्या कानावर आला होता. या शब्दाचं आणि माझ्या गावाचं नातं असल्यानं त्यांच्यापैकी कोणी तिथला आहे का याचा कानोसा मी घेऊ लागलो; पण त्यात काही यश आलं नाही. मंडळी काही क्षणात गोवावेशीतून पुन्हा त्यांच्या आज्ञावली, जाल अशा विश्वात रमली.

मराठी मुंबईचा मालक एकटाच मराठी माणूस !

दै. सकाळ ची बातमी(सोमवार,२५ डिसें.- मुंबई टुडे) प्रसिध्द झाली ती पुढीलप्रमाणे -
नमस्कार,
जय महाराष्ट्र!
दै. सकाळमध्ये बातमी वाचली ती अशी- 'अट्टाहास मराठीचा' आणि 'भुमिपुत्र सेवासंघ'या संघटनांनी मराठीची अस्मिता जपत दादर आणि परळ रेल्वेस्थानकात लावलेली ही पोस्टर्स सर्वांच्या कुतुहलाचा विषय ठरत आहेत. त्या पोस्टर्सचे स्वरुप पुढीलप्रमाणे

पिकलेल्या पेरुचे सरबत

वाढणी
चार जणांसाठी

पाककृतीला लागणारा वेळ
30

जिन्नस