काही क्षण तसाच गुडघ्यांवर बसून राहिल्यानंतर तो हळूहळू खाली बसला आणि मागे सरकून खिडकीशेजारी भिंतीला टेकला. आजवर त्याने अनेक प्रयत्न केले, अनेक मार्ग धुंडाळले, कित्येक धोके पत्करले आणि प्रत्येक वेळी तो अपयशी ठरला होता. मोठमोठ्या संत महात्म्यांची नावं ऐकून त्यांना भेटायला तो जीव धोक्यात टाकून गेला होता. त्यातले कित्येक लोक भोंदू निघाले, काहीनी पढतपंडितासारखं त्याला तेच तेच आत्मा, पुनर्जन्म, मोक्ष वगैरेचं पुराण ऐकवलं, काही तर त्याने आधीच संपादन केलेलं ज्ञान पाहून आणि त्याचे प्रश्न ऐकून उलट त्याचेच शिष्य झाले. पण तो निराश झाला नव्हता. दरवेळी नव्या उत्साहाने तो नवीन पर्याय शोधायला निघायचा.

डीसूजाने सिगारेट विझवली. कंटाळा आला म्हणून. देवापुढे मेणबत्ती लावली. ते सुद्धा एक कर्तव्य म्हणून. मेरी लावायची म्हणून. मेरीला आपण भकाभका सिगारेटी ओढतो ते बिलकूल आवडायचं नाही. आणि ती चिडते म्हणून आपण मुद्दाम ओढायचो तिच्या समोरच. तिच्या अंगावर धूर सोडत. मग तिला खोकल्याची उबळ यायची. डोळ्यातून पाणी काढत खोकायची. रागावून लटकी चापट मारायची. आपण तिला जवळ घ्यायचो तिच्या खोकून ताज्या मधासारख्या गालावर हात फिरवायचो. ती झिडकारायची पण तिला ते आवडत असणारच. डीसूझाला अप्रूप वाटलं. चांगला ३ वर्ष संसार केला आपण मेरी बरोबर. पण तिचा एकही गुण आपल्याला कसा लागला नाही.

गेले २ आठवडे 'गल्लीत गोंधळ.. दिल्लीत मुजरा' ह्या चित्रपटाच्या जाहिराती पाहत होतो. काल हा सिनेमा प्रदर्शित झाला. आज वेळ जमून आल्याने हा सिनेमा पाहवयाचे ठरविले. आज सकाळी फोनवरून सिनेमाचे तिकीट काढून ठेवले. वाटले आज शनिवार आहे, त्यात नवीन हिंदी चित्रपट आले नाहीत. म्हणून गर्दी असायची. (मराठी सिनेमाला गर्दी असते हे आता मान्य करण्यासारखे आहे. )

सगळीकडे नीरव शांतता पसरली होती. अति-उशीरा झोपणारी काही कुत्री आणि अति-लौकर उठणारे काही पक्षी परस्परांना न समजणाऱ्या भाषेत बोलत होते.

कावऱ्याबावऱ्या नजरेने आजूबाजूला बघत तो त्या दरवाज्यासमोर उभा राहिला. दार ठोठावावे की नाही याबद्दल त्याच्या मनात चाललेले युद्ध त्याच्या चेहऱ्यावरून परावर्तित होत होते.

हळूहळू आसमंत उजळू लागले.

त्याच्या मनाचा तराजू हेलकावे खात असतानाच अलगद समोरचे दार उघडले. दारात ती उभी होती.

तिच्या चेहऱ्याला वय नव्हते. एखाद्या खोल डोहासारखे तिच्या चेहऱ्यावर सौंदर्य उमटले होते. स्वविनाशी अभिलाषा उत्पन्न करण्याचे सामर्थ्य त्या चेहऱ्यात होते.

काळ्या-करड्या डोहाने गोंडस सोनेरी हरीण गिळून टाकावे तसे रात्रीने दिवसाला कणाकणाने गिळून टाकले. कोपऱ्यावरच्या पानाच्या टपरीत पेट्रोमॅक्स झगझगली आणि निळ्या-पांढऱ्या रंगाचा सिगरेटच्या जाहिरातीचा पत्रा जूनपणे लकाकू लागला.