औटघटकेचं राज्य... (भाग - ४)

डीडीची गाडी फिल्म सिटीत पोहोचे पोहोचेपर्यंत अकरा वाजून गेले होते. डीडीची मूर्ती ठेंगणी जाडसर असली तरीही नवीनच खरेदी केलेल्या चकचकीत कपड्यांत रुबाबदार दिसत होती. मागच्या काही दिवसांत डीडीनं मनसोक्त खरेदी केली होती. ऍलन सोली, व्हॅन ह्युसेनचे शर्ट, सत्या पॉलचे टाय, फ्लोअरशाईमचे बूट, रीड अँड टेलरचे सूट, पीअर कारदांची चश्म्याची फ्रेम आणि काय न काय. स्टुडिओच्या दरवाज्यात उभ्या वॉचमननं डीडीला कडक सलाम ठोकला. स्टुडिओत एका श्रीमंती बंगल्याच्या दिवाणखान्याचा भला प्रचंड सेट लावण्याचं काम चाललं होतं. मुहूर्ताचा शॉट या सेटवरच होणार होता.

... आणि कल्पनेचं वारू (कायमचं) खाली बसलं!

खाद्यपदार्थांच्या काही जोड्या या ऐकताक्षणी विजोड वाटतात. जसं पिठलं-पोळी. म्हणजे, वेळप्रसंगी भुकेला ही जोडी काही वाईट नाही पण पिठलं-भाकरी ची मजा त्यात नाही हे ही खरं. आमटीभात किंवा आमटीभाकरी खाणाऱ्याला पोट भरल्याचं समाधान नक्कीच वाटेल. पण आमटी-ब्रेड? झालं ना तोंड वाकडं? चिवड्यावर दही किंवा ताक अनेकजण घेतात पण चिवड्यावर दूध कसं लागेल? किंवा चकली दुधात बुडवून खाल्ली तर? तर काही नाही; फक्त दिवाळी, फराळ आणि एकंदरच मराठी खाद्यसंस्कृतीचा बट्ट्याबोळ ठरलेला!

गदरपर्वातील क्रांतिरत्न व हिरे मोती

१६ नोव्हेंबर. हिंदुस्थानच्या स्वातंत्र्यसंग्रामातील एक महान दिवस. या दिवशी एकाच अभियोगात एकाच तुरुंगात एकाच वेळी गदर उत्थानातील सात क्रांतिकारकांना हौतात्म्य प्राप्त झाले! हुतात्मा ’क्रांतिरत्न’ विष्णू गणेश पिंगळे, हुतात्मा सरदार कर्तारसिंग सराबा, हुतात्मा सरदार बक्षिससिंग, हुतात्मा सरदार जगतसिंग, हुतात्मा सरदार सुरायनसिंग भुरसिंग, हुतात्मा सरदार सुरायनसिंग ईश्वरसिंग आणि हुतात्मा सरदार हरनामसिंग हे ते सात हुतात्मे. एकाच पर्वातील एकाच संघटनेच्या सात क्रांतिकारकांनाएकाच अभियोगात एकत्रित फाशी सुनावली गेल्याचा एकमेवाद्वितिय ऐतिहासीक प्रसंग.

गदर संग्राम म्हणजे साक्षात दुसरे १८५७!

औटघटकेचं राज्य... (भाग - ३)

दत्ताला आता ताईंच्या युनिट मधला म्हणूनच ओळखायला लागले होते.  सासवडचं चित्रीकरण संपल्यावर दोन दिवस मध्ये मोकळीक होती आणि मग पुण्यातलं शेड्यूल होतं.  मग वाई आणि पाचगणी.   युनिट त्या त्या ठिकाणी पोहोचण्याआधीच दत्ता त्या लोकेशनवर पोहोचायचा.    युनिटची सारी व्यवस्था करायचा. अगदी झाडलोट करण्यापासून ते कलाकारांच्या कपड्याच्या घड्या घालण्यापर्यंत जी पडतील ती कामं दत्ता अगदी बिनबोभाट करत रहायचा.    त्याला त्यात अतीव समाधान मिळायचं.

आयुष्य वसूल करू या..

मला खुप वाटायचं, आपण कमावतो जो पैसा. तो खर्च केल्यावर
वसुल झालाच पाहिजे! हो ना? माझं म्हणणं पटतय ना तुम्हाला?
पण, मग या फुकट मिळालेल्या आयुष्याबद्दल कधी विचार केलाय का?
आपण घेतलेली कपडे चांगली नीघाली म्हणजे झाले पैसे वसुल..............
एखादं स्वस्तातलं घड्याळ खुप टिकलं म्हणजे झाले पैसे वसुल.... हो ना?
आयुष्यभर काय फक्त पैसे वसुल करत बसणार आहात का?
क्रेडिट कार्डांवर उधळणार आहात का?
का तो अतीरिक्त पैसा कुठल्याशा खात्यात सडवणार आहात का?
एक सांगू ईथे तुमचे पैसे नको आहेत कोनाला, आणी तुम्ही दिले तरी
कोनी घेनार ही नाहीये!

मुद्राराक्षसाचं दिवाळं ( अं हं- मुद्राराक्षसाची दिवाळी)- फराळ शेवटचा!

  • अलौकीक संबंधांतून तरूणाचा खून.
  • हिमवृष्टीमुळे काश्मिरात परिक्षेचे वेळापत्रक कडमडले.
  • लहान मुलांमध्ये वाढते आहे, मधुचंद्राचे प्रमाण.
  • फ्लॅटचे दर ३० टक्क्यांनी नटले.
  • यापुढे शिधापत्रिकेत कुटुंबप्रमुखाचे मायाचित्र.
  • त्या वेळी मी शर्ट घालायला नको होता- गांगुलीची प्रतिक्रिया.
  • सोने  घडवण्याची ताकद साहित्यिकांमध्ये-  उपमुख्यमंत्र्यांचे मत.
  • यापुढे लग्नपत्रिकेत कुटुंबप्रमुखाचे छायाचित्र.

(अनैतिक, कोलमडले, मधुमेहाचे, घटले, छायाचित्र, काढायला, मने जोडण्याची, शिधापत्रिकेत)

दिवाळीचा फराळ आता संपला.

औटघटकेचं राज्य... (भाग -२)

अन याच दरम्यान एक दिवस नाट्य मंदिरात अनुताईंच्या नाटकाचा प्रयोग होता. अनुपमा कारेकर म्हणजे नाट्य-चित्रपट सृष्टितलं मोठं प्रकरण होतं.