उत्पल चंदावार: दोन कविता

१. निमित्तमात्र

तुटलेले शब्द
संध्येचा प्रवास
अनावर काया
ओढीत नेतो.

संचिताचा मारा
चुकवीत नाही,
पण एक प्रदेश
बोलावीत आहे.

गंध त्या अंगणीचा,
लोभसवाणा,
सुगंधाचे गणित
बदलत आहे.

सृष्टीचे निदान
अखंडित स्वरूप,
थकलेल्या गात्रांना
पेलवत नाही.

अंधाराचे कारुण्य,
भीतीचे भय,
स्वयंभू जनावर
माझ्या पाठी.

ओजंळभर आशा,
बिलगले ऊन,
साराच प्रवास
निमित्तमात्र.