मी भीतीच्या बिळात राहत आहे
* * *
मी ऐकत नाही वर्णन दुःख-कथांचे
मज नको वाटते दर्शन उग्र व्यथांचे
मी मिटून डोळे दुनिया पाहत आहे!
मज अंधाराने दिसू दिले ना काही...
मी पल्याड माझ्या कधीच गेलो नाही
मज सूर्य जरी तो रोजच बाहत आहे !
एकेक श्वास हा पापे प्रसवत गेला
जगण्याची सारी वीणच उसवत गेला
मज महावस्त्र का तशात लाहत आहे ?
जगण्यावर साऱ्या मालिन्याची छाया
ही थकून गेली तारुण्यातच काया
मी शाप कोणते कळे न साहत आहे !
मी मधेच रडतो गाणे गाता गाता...
होणार कसे अन् काय स्वतःचे आता ?
माझीच काळजी मज अव्याहत आहे !
यामुळेच माझा मज तिटकारा येतो
शुद्धीस्तव मग मी अग्निपरीक्षा देतो
मी क्षणाक्षणाने स्वतःस दाहत आहे !
