पुणे-मुंबईत रोज गाडीवरून, लोकलमधून प्रवास करणाऱ्या,नोकरी करून, घर संसार सांभाळूनही नीटनेटके राहण्यार्या सर्व स्त्रियांना माझा साष्टांग नमस्कार! मी मुंबईला २ वर्षे राहिले आणि हे सर्व पाहिलेही आहे.मग आता अचानक हा विषय कसा काय?तर त्याचं असं झालं.....
           गेले काही दिवस माझ्या शेजारणी मला म्हणत होत्या 'अगं, किती साधी आहे तुझी हेअरस्टाईल? कधीही आपले बांधलेले असतात. जरा बदल कर आता.' ही गोष्ट काही मी पहील्य़ांदा ऎकली नव्हती. गेले २५ वर्षे मी बरीच बदलले असले तरी केस कापण्याची माझी हिंमत झाली नव्हती. घरात आईबाबांचे 'मुलींचे केस मोठेच असले पाहिजेत' हे विचार पक्के असल्यामुळे आणि आनुवंशिक देणगीमुळे माझे केस 'खूप लांब, दाट आणि काळे' या प्रकारात मोडत. मोठे झाल्यावर, हट्ट करून पाहिला की मला केस कापायचे आहेत. यावर 'नवऱ्याच्या घरी गेल्यावर काय करायचे ते कर' असे उत्तर मिळे. आणि आमचे नशीब असे की २२ वर्षे हे उत्तर ऎकल्यावर, नवराही असा मिळाला की त्याने आधीच सांगितले की मला तुझे केस खूप आवडतात त्यामुळे कापण्याचा प्रश्न कायमचाच मिटला. आता दोष तरी कुणाला देणार? आमचा प्रेम-विवाह. आता एव्हढी प्रस्तावना जरा जास्तच आहे.पण जित्याची खोड....