२९. आतां माझा नेणों परतों भाव । विसावोनि ठायीं ठेविला जीव ।
 सकळ लाभांचा हा ठाव । ऐसा वाव झाला चित्ताठायीं ॥१॥
 भांडवल गांठीं तरि विश्वास । झालों तें झालों निश्चयें दास ।
 न पाहें मागील ते वास । पुढती सोस सेवेचाचि ॥धृ॥
 आहे तें निवेदिलें सर्व । माझा मोडियेला गर्व ।
 अकाळीं काळ आघवें पर्व । झाला भरंवसा कृपें लाभाचा ॥३॥
 वेव्हारीं वेव्हारा अनंत । नाहीं यावांचूनि जाणत ।
 तरी हें समाधान चित्त । लाभहानी नाहीं येत अंतरा ॥४॥
 करूनि नातळों संसारा । अंग भिन्न राखिला पसारा ।