२२. आतां धर्माधर्मीं कांहीं उचित । माझें विचारावें हित ।
 तुज मी ठाउका पतित । शरणागत परि झालों ॥१॥
 येथें राया रंक एकी सरी । नाहीं भिन्नाभिन्न तुमच्या घरीं ।
 पावलों पाय भलत्या परी । मग बाहेरी न घालावें ॥धृ॥
 ऐसें हें चालत आलें मागें । नाहीं मी बोलत वाउगें ।
 आपुलिया पडिल्या प्रसंगें । कीर्ति हे जगें वाखाणिजेती ॥३॥
 घालोनियां माथां बैसलों भार । सांडिला लौकिक वेव्हार ।
 आधीं हें विचारीली थार । अविनाशपर पद ऐसें ॥४॥
 येथें एक वर्म पाहिजे धीर । परि म्यां लेखिलें असार ।

बऱ्याच दिवसांनी मला परत एकदा बदकीण आणि तिच्या पिलांची फौज दिसली.
मध्यंतरी बराच काळ बदकीणींची संख्या रोडावली होती. एक काळ तर असा होता की
जिकडे पाहावे तिकडे बदकचे बदके आणि त्यांची पिले. रस्त्यावरून वाहने
जाताना त्यांचा अडथळा होत होता. ही बदके आणि बदकीणी रस्ता चालणाऱ्यांचा
हक्क पहिला या नियमांचे अगदी बरोबर पालन करतात. त्यांना उडता येत असते तरी
पण रस्ता क्रॉस करताना मात्र ही दिमाखात डुलत डुलत जातात. वाहने थांबतात.
हॉर्न वाजवतात, तरी पण हे पठ्ठे लोक जागचे हालायला तयार होत नाहीत. तसे मी
पण बदकांना ब्रेड घालणे थांबवले आहे.