कोटामधला मोठा !

        नंजयच्या लग्नाच्या निमित्तानं, बऱ्याच दिवसांपासून कोट (ब्लेझर) घालायची माझी अपूर्ण राहिलेली इच्छा ह्यावेळेस मी पूर्ण करायचं ठरवलं. माझ्याकडे स्वत:चा कोट नसल्यामुळे केदार कडून त्याचा कोट आणला. लोक आपापल्या लग्नामध्ये अगदी उत्साहानं कोट खरेदी करतात. एकदा खरेदी केलेला कोट, लग्नानंतर कधी कुणी परत घातलेला आठवत नाही आणि आम्ही अजूनतरी हनुमानाच्या वानर सेनेतील एक मर्कट. त्यामुळे किमान त्या निमित्तानं सुद्धा कोट वगैरे खरेदी करायची वेळच आली नाही.

मी, ती आणि पाऊस...

मी असेन तेव्हा ७-८ वर्षांचा आई बरोबर शाळेतून घरी येत होतो. फार मोठा पाऊस नसला तरी अंग भिजण्याएवढा नक्की होता. एका हाताने छत्री आणि दुसऱ्या हाताने मला पकडून ठेवताना तिची होणारी  धांदल सहज दिसत होती. पण मला मात्र पावसात खेळायचं होतं, माझी तीच मस्ती सुरू असताना मी एक छानपैकी दंडवत घातला रस्त्यात, रस्त्यामधला बराचसा चिखल आता माझ्या अंगावर आणि कपड्यांवर आला होता आणि माझं ते ध्यान बघून टपोऱ्या डोळ्यांची, दोन वेण्या घातलेली एक मुलगी हसत होती. भरीस भर म्हणून आईच्या हातचे २ रट्टे पण बसले पाठीत.

नाटाचे अभंग... २४

२३. बरवें झालें आलों या जन्मासी । जोड जोडिली मनुष्यदेहाऐसी ।
 महालाभाची उत्तम रासी । जेणें सर्वसुखासी पात्र होइजे ॥१॥
 दिलें इंद्रियें हात पाय कान । डोळे मुख बोलावया वचन ।
 जेणें तूं जोडसी नारायण । नासे जीवपण भवरोग ॥धृ॥
 तिळें तिळें पुण्य सांचा पडे । तरि हें बहुतां जन्मीं जोडे ।
 नाम तुझें वाचेसी आतुडे । समागम घडे संतांचा ॥३॥
 ऐसिये पावविलों ठायीं । आतां मी काय होऊं उतराई ।
 येवढा जीव ठेवीन पायीं । तूं वो माझे आई पांडुरंगे ॥४॥
 फेडिला डोळियांचा कवळ । धुतला गुणदोषांचा मळ ।