ज्ञानयात्रा

प्रवास मनापासून करायला आवडतो कुठेही, कसाही, केव्हाही, कितीही! त्यामुळे प्रवास वर्णनेही खूप वाचली जातात. असाच मायबोलीवरचा ( दुवा क्र. १
) हा लेख वाचनात आला अन विचारचक्र सुरू झालं. टू बी ऑर नॉट टू बी! एक
खूप आवडीच वाक्य आहे 'वी डोंट नो व्हॉट वुई कॅन डू टिल वुई ट्राय
इट'.... आणि एक दिवस नोंदणी करून टाकली. हुश्श! पाठ्यपुस्तकातील
विज्ञानाशी संबंध सुटून अनेक दशकं उलटली..

तिची दिव्य दृष्टी

        कोणतीही गोष्ट हरवणे हीच खरे तर एक कला आहे असे मला वाटते म्हणजे त्याच एकमेव गोष्टीत मी प्रवीण असल्यामुळे माझा असा समज असेल. अगदी लहानपणी झोपताना आज आपली कोठली गोष्ट सापडत नाही याचा आढावा घेऊन उगीचच स्वत:च्या झोपेचे खोबरे करण्याची मला संवय होती. कारण असे आठवू लागल्यावर हमखास एकादी तरी गोष्ट हरवल्याचा शोध मला लागत असे. बरं इतक्या रात्री उठून शोधण्याचे काम करणेही शक्य नसे.शिवाय ती वस्तू शोधूनच झोपलो तर पुन्हा झोप लागण्यापूर्वी दुसरी एकादी गोष्ट हरवल्याचे लक्षात आले तर आणखीनच पंचाईत.

धुरंधर भाटवडेकर - मांजा तुटलेला पतंग

मोहन वर्ग (आगाशे नि जोशी), किशोरी शहाणे एवढी तीन नावे पुरतील म्हणून हौशीने कार्यालयातून मध्येच पळ काढला नि चारचा खेळ गाठला. कोल्हापूरला 'झक मारली नि झुणका खाल्ला' असा एक शब्दप्रयोग केला जातो. बऱ्याच दिवसांनी तो वापरायची संधी मिळाली. मिळेलसे वाटले नव्हते.

श्री संतराम (भाग दुसरा)

                                    दालनामागून दालने ओलांडीत संतराम दासीच्या मागे निघाले. मध्ये मध्ये येणारे हुजरे, रक्षक आणि इतर दरबारी त्यांना लवून अभिवादन करीत होते.

द्विधा की दुटप्पी

२००० सालच्या फिर भी दिल है हिंदुस्तानी चित्रपटाचं
शीर्षक गीत मोठं गमतीशीर आहे.

“शेतीतज्ज्ञां”नो, थोडीतरी लाज बाळगा!

"शेतीतज्ज्ञां"नो, थोडीतरी लाज बाळगा!