ज्यांना समस्येवर तोडगा नको असतो आणि समस्या तशीच कायम ठेवायची असते ते चर्चेला किंवा संवादाला नेहेमी नाही म्हणतात. त्यांना वाद किंवा विवाद हवा असतो पण संवाद नको असतो आणि टोकाची भूमिका घेऊन आपणच बरोबर आहे हेच सिद्ध करायचे असते. कारण संवादाने किंवा चर्चेने समस्येचे निराकरण झाले तर मग सतत समस्येचे रडगाणे गाऊन इतरांना दोष द्यायला काही कारण उरत नाही. काहीजण चर्चेला किंवा संवादाला यासाठी नाही म्हणतात की त्यांना स्वतःच्या विचारसरणी पेक्षा वेगळी विचारसरणी ऎकायची किंवा स्वीकारायची नसते.

नमस्कार,बऱ्याच वर्षांपासून आमच्या शहरातील लॅंडस्केप आर्बोरेटम पाहायचे ठरवत होतो. मात्र काहीना काही कारणामुळे ते मागे पडत  होते. या लांब विकांताला मात्र आर्बोरेटम पाहायचा योग जुळून आला. मिनेसोटा विद्यापीठातील एक विभाग म्हणजेच लॅंडस्केप आर्बोरेटम. आर्बोरेटम जवळजवळ १,१३७ एकरांमध्ये पसरले आहे. १९०७ साली आर्बोरेटमच्या आजच्या जागेवर हॉर्टिकल्चर संशोधन केंद्र सुरू झाले. १९५८ साली आर्बोरेटम लोकांसाठी खुले करण्यात आले. तोपर्यंत इथे सुमारे पाच हजार वेगवेगळ्या प्रजातींची झाडे लावण्यात आली होती.

पिकू हा चित्रपट प्रदर्शित झाला तेव्हाच 'आपण हा बघण्याची शक्यता आहे' हे कुठेतरी वाटून गेले. मग मी डोके वापरले आणि कुठलेही परीक्षण वाचण्याचे टाळले. अमिताभ बच्चन ही व्यक्ती अपेक्षाभंग करण्याची शक्यता फारतर पाच टक्के. त्यातही विनोदी चित्रपट म्हणजे दोनतीन टक्केच. अगदी "बुड्ढा होगा तेरा बाप" धरूनही.
पिकू पाहिल्यावर पश्चात्ताप अजिबात झाला नाही.

केदार शिंदे या माणसाने मराठी चित्रपटसृष्टीत काही बरे प्रयोग केले होते. "अगंबाई अरेच्चा" हा त्यातला एक प्रयोग. 'जत्रा', 'यंदा कर्तव्य आहे', 'माझा नवरा तुझी बायको' हे चित्रपट पठडीतले नसल्याने ठाकठीक होते.
दूरचित्रवाणीवर दिसणाऱ्या बहुतेक मांसाहारी पाककृतींमध्ये 'बारीक चिरलेला कांदा' हा कढईमध्ये घालण्याचा पहिला घटकपदार्थ असतो. तसे केदार शिंदेच्या चित्रपटात 'भरत जाधव' हा ठरलेला घटक असतो. पण तेही असो. भरत जाधव हा नट म्हणून वाईट नाही. निदान केदार शिंदेच्या चित्रपटांत.

समाद्दार काकांचा ड्रायव्हर तसा म्हाताराच होता पण तरीही तो पंच्याऐंशीच्या वेगाने चालला होता. आम्ही व्ही.आय.पी. रोडपर्यंत छान आलो पण फेलूदाला वाटत होतं आपण आणखी लवकर यायला हवं होतं. पण आता तर रस्ता अरुंद आणि खराब असल्याने वेग बराच कमी झाला होता. आम्ही बामुनगुच्छीला पोहोचलो तेव्हा नुकताच अंधार पडायला लागला होता.

समाद्दार काका म्हणाले होते की ते बुधवारी आम्हाला फोन करतील पण त्यांनी मंगळवारीच सकाळी सात वाजता फोन केला. फोन मीच घेतला आणि म्हणालो, "जरा थांबा, मी फेलूदाला बोलावतो." त्यावर ते म्हणाले, "तुझ्या दादाला बोलवायला नको, फक्त त्यांना एवढंच सांग की मी थोड्याच वेळात तुमच्या घरी येतोय. जरा तातडीचं काम आहे."

पंधरा मिनिटांत समाद्दार काका आमच्या घरी आले आणि म्हणाले, "अवनी सेनांचा आताच फोन आला होता. काल रात्री काकांच्या खोलीत कोणीतरी घुसलं होतं."

"ते जर्मन कुलूप कसं उघडायचं हे कुणाकुणाला माहीत होतं?" फेलूदाने विचारले.