शेल सिल्व्हरस्टाईन या अमेरिकन लेखकाच्या निवडक कवितांचा संतोष शिंत्रे याने केलेला मुक्तानुवाद - किंवा शेलच्या कवितांवरून सुचलेले काही - आणि तसेच जयंत गाडगीळने शेलच्या कवितांवरून केलेले मुक्त काव्यचिंतन या दोन्हींचे एकत्र 'शेलक्या' कविता नावाचे पुस्तक शनिवारी प्रकाशित झाले. 'टाईम ऍंड स्पेस कम्युनिकेशन' तर्फे हे पुस्तक प्रसिद्ध करण्यात आले.

(हे पद्य नाही... तरीही मी ते असे लिहिले आहे कारण, ते अशा प्रकारे वाचले असता जास्तं परिणामकारक वाटेल असे मला वाटते )

"संदू ऊठ रे, ऊठ नां, सहल ले जाणं नही का? " ऊठ आते.

"उममम".

"ऊठ रे.. बट्ठा पोरे चालना जातीन.. सहलले.. आणि तूच राही जाशी घर. "

मोबाईलच्या गजराने, मला झोपेतून उठवलं, आणि माझ्या स्म्रुतिपटलावर चाललेला, जुन्या आठवणींचा चित्रपट थांबला.

 मी त्या दिवशी संध्याकाळी, माझ्या मित्राबरोबर, लॉवेल-बोस्टनला 'फिरायला' जाणार होतो, म्हणून साखरझोपेत मला, माझ्या शालेय जीवनातल्या 'सहली' आठवत होत्या. ही आठवलेली सहल होती, पैठण-जायकवाडी धरण-महाबळेश्वर-पुणे... फी होती २२५/- रु. फक्त. आणि आज मी चाललो होतो एडिसन पासून २५० मैल लांब, म्हणजे लॉवेलला.