आज सर जमशेदजी टाटा यांचा १७५ वा जन्मदिन आहे. त्या निमित्त त्या उद्योगसमूहाचा मला आलेला एक छोटासा अनुभव  सांगण्यासारखा वाटतो.

तुका म्हणे देह वाहिले विठ्ठली .....

फाल्गुन महिना सुरु झाला की वेड्या मनाला एक ध्यास लागतो तो तुकोबांचा.
इतरवेळेस त्यांचे भावभरले अभंग मनात रुंजी घालतच असतात पण फाल्गुन जसा जवळ
येतो तसे त्यांचे इतर अभंग जास्त जवळचे वाटू लागतात - ज्यात त्यांची प्रखर
विठ्ठलनिष्ठा अशी काही उफाळलेली दिसते की त्यापुढे त्यांना प्रपंच पार पार
नकोसा वाटतो आहे.... - अशा त्या धुंदीतच ते एकटेच या लौकिकाकडे पाठ फिरवून
त्या भामगिरी टेकडीवर जात असतील ..... आणि तिथे काय विठ्ठलाशी संवाद साधत
असतील का आत्मसंवादात लीन होत असतील ??

४६. आतां येणें बळें पंढरीनाथ । जवळी राहिला तिष्ठत ।
 पहातां न कळे जयाचा अंत । तोचि हृदयांत घालूं आतां ॥१॥
 विसरोनि आपला देहपणभाव । नामेंचि भुलविला पंढरीराव ।
 न विचारी याति कुळ ठाव । लागावया पाव संतांचे ॥धृ॥
 बरें वर्म आलें आमुचिया हातां । हिंडावें धुंडावें न लगतां ।
 होय अविनाश साहाकारी दाता । चतुर्भुज सत्ता* परि धाके ॥३॥
 होय आवडी साना थोर । रूप सुंदर मनोहर ।
 भक्तिप्रिय लोभापर । करी आदर याचकपणें ॥४॥
 तें वर्म आलें आमुच्या हातां । म्हणोनि शरण रिघालों संतां ।

४५.    हातींचें न संडावें देवें । शरण आलों जीवें भावें ।
    आपुलें ऐसें म्हणावें । करितों जीवें निंबलोण ॥१॥
    बैसतां संतांचे संगती। कळों आलें कमळापती ।
    आपुलीं कोणीच नव्हती । निश्चय चित्तीं दृढ झाला ॥धृ॥
    येती तुझिया भजना आड । दाविती प्रपंचाचें कोड ।
    कनिष्ठीं रुचि ठेवूनि गोड । देखत नाड कळतसे ॥३॥
    मरती मेलीं नेणों किती । हाचि लाभ तयाचे संगती ।
    म्हणोनि येतों काकुळती । धीर तो चित्तीं दृढ द्यावा ॥४॥

४४.    तुळसी माळा घालूनि कंठीं । उभा विटेवरी जगजेठी ।
    अवलोकोनि पुंडलिका दृष्टी । असे भीमातटीं पंढरीये ॥१॥
    भुक्तिमुक्ति जयाच्या कामारी । रिद्धिसिद्धि वोळगती द्वारीं ।
    सुदर्शन घरटी करी । काळ कांपे दुरी धाकें तया ॥धृ॥
    जगज्जननी असे वाम भागीं । भीमकी शोभली अर्धांगी ।
    जैसी विद्युल्लता झळके मेघीं । दर्शनें भंगी महा दोष ॥३॥
    सुखसागर परमानंदु । गोपी गोपाळां गोधनां छंदु ।