३९.बहुत जाचलों संसारीं । वसें गर्भीं मातेच्या उदरीं ।
 लक्ष चौर्‍यांशीं योनिद्वारीं । झालों भिकारी याचक ॥१॥
 जिणें पराधीन आणिकां हातीं । दृढ पाशीं बांधलों संचितीं ।
 प्रारब्ध क्रियमाण सांगाती । भोवंडिती सत्ता आपुलिया ॥धृ॥
 न भरे पोट नाहीं विसांवा । नाहीं नेम एक ठाव गांवा ।
 नाहीं सत्ता न फिरे ऐसी देवा । लाहीं जीवा खापरीं तडफडी ॥३॥
 काळ बहुत गेलें ऐसिया रीति । आणिक पुढेंही नेणों किती ।
 खंडना नाहीं पुनरावृत्ति । मज कल्पांतीं तरी वेगळें ॥४॥
 ऐसें दुःख कोण हरील माझें । कोणा भार घालूं आपुलें ओझें ।

३८. हरि तैसे हरीचे दास । नाहीं तयां भय मोह चिंता आस ।
 होऊनि राहाती उदास । बळकट कांस भक्तीची ॥१॥
 धरूनि पाय त्यजिलें जन । न लगे मान मृत्तिका धन ।
 कंठीं नामामृत पान । न लगे आन ऐसें झालें ॥धृ॥
 वाव तरी उदंडचि पोटीं । धीर सिंधु ऐसे जगजेठी ।
 कामक्रोधा न सुटे मिठी । गिर्‍हे तरी वेठी राबविती ॥३॥
 बळ तरी नागवती काळा । लीन तरी सकळांच्या तळा ।
 उदार तरी देहासी सकळां । जाणोनि कळा सर्व नेणते ॥४॥
 संसार तो तयांचा दास । मोक्ष तो पाहातसे वास ।
 रिद्धिसिद्धि देशवटा त्रास । न शिवती यास वैष्णवजन ॥५॥

ध्यानीमनी जे असे ते स्वप्नी दिसे असे म्हणतात. अगदी खरे आहे ते !
गेल्या आठवड्यात मला कॉलेज ऍव्हेन्यू रस्ता दिसला होता. नुसता दिसला नाही
तर मला बोलावत होता. स्वप्नामध्ये त्या रस्त्यातला गजबजलेला चौक मला
स्पष्टपणे दिसत होता.

लग्नानंतर माझ्या स्वप्नात जो रस्ता
यायचा तो आईबाबांच्या घराच्या समोरचा रस्ता होता. काही वेळा तर त्या
रस्त्याची आठवण मला इतक्या काही तीव्रतेने व्हायची की मी लगेचच पुण्याला
जाण्यासाठी बॅगेत कपडे भरायला सुरवात करायचे. तर असे हे रस्ते आपल्या
जीवनाचा एक भाग बनून जातात.

    माझे एक मित्र आहेत.एक दिवस कोणीतरी म्हणाले,"अहो***** च्या वडिलांना कॅन्सर डिटेक्ट झालाय" अर्थातच मला त्यांच्याकडे गेल्यावाचून राहवले नाही.त्या वेळी त्यांच्या वडिलांचे वय असेल ६५-६६.माझ्यासाठी दार माझ्या मित्रानेच उघडले.त्यांचा चेहरा नेहमीसारखाच होता. त्यामुळे मला बोलायला धीर आला,"काय मला कळले ते खरे आहे काय?" मी भीत भीत विचारले.
"बाबांच्याविषयीच म्हणतोस का ?"त्याने उलट मलाच विचारले." खरे आहे ते "
" मग काही उपचार वगैरे सुरू केलेस का ?"
" नाही,बाबांनी मला सांगितले आहे की शांतपणे ते या दुखण्यास तोंड देतील.कुठलेही उपचार नकोत."