तिची भेट

(ही कथा मनोगतावर भेट या शीर्षकाने प्रसिध्द झालेली आहे. खूप दिवसांनी वाचन करताना थोड्या संपादनाची आवश्यकता वाटल्याने संपादन करून पुनर्प्रकाशित करीत आहे.)

ओदिशा - ९ अंतिम: भुवनेश्वरची दोन वस्तुसंग्रहालये

२३-११-२०११.
आता पाहायचे होते राज्य वस्तुसंग्रहालय अर्थात स्टेट म्यूझियम. जातांना रिक्षाने जाऊन येतांना बसने यायचे असे ठरले. रिक्षा भुवनेश्वरच्या अतिशय देखण्या राखलेल्या भागातून जायला लागली. मुंबईतल्या म्यूझियमसभोवतालच्या प्रदेशातले रस्ते किंचित अरुंद केले तर कसे वाटेल तसे. पण मुंबईच्या मानाने झाडे भरपूर. ती देखील चांगली निगा राखलेली.

संग्रहालयाला प्रशस्त, विस्तीर्ण आवार. राजभवन, टी आय एफ आर वगैरे मोजकी स्थळे वगळता मुंबईत एवढे विस्तीर्ण आवार कुठेच नाही. आवारात विविध आकारांच्या चौकटीत सीमित केलेली, सुरेख राखलेली हिरवळ आणि व्यवस्थित कातरलेली झाडे.

काही अनुभव

     अभियांत्रिकी क्षेत्रात  तंत्रनिकेतन किंवा अभियांत्रिकी महाविद्यालयात प्राध्यापकाचे काम  वगळता इतरत्र उच्च शिक्षणापेक्षा अनुभव अधिक महत्वाचा असतो असे माझे अभियांत्रिकी शिक्षणक्षेत्रातच काम केल्यामुळे बनलेले मत आहे.

नाटाचे अभंग ... भाग ३२

३१. अवघ्या दशा येणेंचि साधती । मुख्य उपासना सगुणभक्ति ।
 प्रगटे हृदयींची मूर्ति । भावशुद्धि जाणोनियां ॥१॥
 बीज आणि फळ हरीचें नाम । सकळ पुण्य सकळ धर्म ।
 सकळा कळांचें हें वर्म । निवारी श्रम सकळही ॥धृ॥
 जेथें कीर्तन हें नामघोष । करिती निर्लज्ज हरीचे दास ।
 सकळ वोथंबले रस । तुटती पाश भवबंधाचे ॥३॥
 येती अंगा वसती लक्षणें । अंतरीं देवें धरिलें ठाणें ।
 आपणचि येती तयाचें गुणें । जाणें येणें खुंटे ये वस्तींचें ॥४॥
 न लगे सांडावा आश्रम । उपजले कुळींचे धर्म ।