राजगडला मी पहिल्यांदा गेलो तो युवाशक्ती आणि यूथ हॉस्टेल यांच्या संयुक्त विद्यमाने पार पडलेल्या सिंहगड ते रायगड मोहिमेत. पण त्या मोहिमेत रायगड सोडता सगळेच किल्ले पहिल्यांदा पाहत होतो त्यामुळे 'परत यायला हवे' असेच सिंहगड-राजगड-तोरणा या त्रिकूटाबद्दल वाटले. त्यानंतर त्यातला सिंहगड कॉलेजच्या पहिल्या सेमिस्टरमध्येच आठवड्यात किमान एकदा असा झाला. कॉलेजला दांडी मारल्यावर राहुल, अलका किंवा सिंहगड इतकेच पर्याय प्रशांत आणि माझ्या संयुक्त यादीत होते. आणि आठवड्याला तीन दांड्या ही आमची सरासरी होती.
पण कॉलेजच्या दुसऱ्या वर्षी जाईस्तोवर सिंहगडाचे कौतुक ओसरले होते. आणि मी परत प्रेमात पडलो होतो.

'माझा आल्बम' हे प्रवीण महाजन यांचे आत्मवृत्त. असली पुस्तके म्हणजे फारच उथळ आणि चमचमीत असतात. किमान तसे मानण्याचा प्रघात असतो आणि तो मी आजतोवर पाळत आलो होतो. पण हे पुस्तक समोर आले नि का कुणास ठाऊक, उचलले.
प्रमोद महाजनांची हत्या ही सात वर्षांपूर्वीची एक खळबळजनक घटना. पण त्यावेळेस तरी बहुतेक सगळ्या वृत्तपत्रांनी त्या खुनामागच्या कारणांसंबंधी वाचातप पाळले. प्रवीण महाजनांच्या एकंदर जीवनशैलीसंबंधीही फारसे काही वाचल्याचे स्मरत नाही.
प्रमोद महाजनांबद्दल जी काही माहिती २००६ पर्यंत होती त्यानुसार 'कोण होतास तू काय झालास तू' असे म्हणावेसे वाटण्यासारखे त्यांचे चरित्र होते.

           पणतीचा उजेड - अंधाराची हार
           लक्ष्मी - सरस्वती पूजन - नैतिकतेचा आधार
           वात्सल्याने औक्षण - नात्यांचा घट्ट परिवार
           फटाक्यांची आतषबाजी - आनंदाची बहार
           हा दिवाळीच सण ठरो - आपणाला सुखसमृद्धीचे आगार....!!!

सर्व मनोगतींना दीपावलीच्या हार्दिक शुभेच्छा. सर्वांना निरामय जीवन आणि वर्धिष्णू सुखलाभ निरंतर होत राहो, ही प्रार्थना.
       पुढील दीपावली  मनोगत दिवाळी अंकासह साजरी करू या!

३३. माझा तंव खुंटला उपाव । जेणें तुझे आतुडती पाव ।
करूं भक्ति तरि नाहीं भाव । नाहीं हातीं जीव कवणेविशीं ॥१॥
धर्म करूं तरी नाहीं चित्त । दान देऊं तरी नाहीं वित्त ।
नेणें पुजों ब्राह्मण अतीत । नाहीं भूतदया पोटा हातीं ॥धृ॥
नेणें गुरुदास्य संतसेवन । जप तप अनुष्ठान ।
नव्हे वैराग्य वनसेवन । नव्हे दमन इंद्रियांसी ॥३॥
तीर्थ करूं तरी मन नये सवें । व्रत करूं तरि विधि नेणें स्वभावें ।
देव जवळी आहे म्हणों मजसवें । तरि आपपरावे न वचे ॥४॥
म्हणोनि झालों शरणागत । तुझा दास मी अंकित ।
यास न लगे संचित । झालों निश्चिंत तुका म्हणे ॥५॥