१९६१ साली पुण्यात आलेल्या पुरामुळे अनेक मूलगामी परिणाम झाले. शहराचा 'पेठा, बोळ, वाडे' हा छाप पुसला जाऊ लागला आणि नदीच्या पलिकडे (खरे तर आताची वस्ती पाहता 'अलिकडे' म्हणणे जास्त योग्य ठरेल) वस्ती वाढू लागली. पेन्शनरांचे पुणे ते आजचे पुणे या प्रवासाला सुरुवात झाली.

३२. श्री अनंता मधुसूदना । पद्मनाभा नारायणा ।
 जगव्यापका जनार्दना । आनंदघना अविनाशा ॥१॥
 सकलदेवाधिदेवा । कृपाळुवाजी केशवा ।
 महानंदा महानुभवा । सदाशिवा सहजरूपा ॥धृ॥
 चक्रधरा विश्वंभरा । गरुडध्वजा करुणाकरा ।
 सहस्त्रपदा सहस्त्रकरा । क्षीरसागरा शेषशयना ॥३॥
 कमलनयना कमलापति । कामिनीमोहना मदनमूर्ती ।
 भवतारका धरित्या क्षिती । वामनमूर्ती त्रिविक्रमा ॥४॥
 अगा ये सगुणा निर्गुणा । जगज्जनित्या जगज्जीवना ।
 वसुदेवदेवकीनंदना । बाळरांगणा बाळकृष्णा ॥५॥

    आणि गाडी थोडीशी वेडीवाकडी चालू लागली. काय झाले आहे ते पाहण्यासाठी ड्राइव्हरने गाडी उभी केली. माझ्या पोटात गोळाच आला. आणि मनात विचार येऊ लागले. 'आता मी विमानतळावर कशी पोचणार? माझे विमान चुकणार तर नाही ना? '

         मन्ना डे बऱ्याच दिवसापासून आजारी होतेआणि त्यांचे वयही नव्वदी ओलांडून गेले होते त्यामुळे त्यांचे निधन अनपेक्षित नसले तरी दु:खदच होते यात शंकाच नाही..