मला आलेल्या असंख्य पत्रांपैकी एक विनंतीवरून इथे देत आहे.

सप्रेम नमस्कार विनंती विशेष,
पत्रास कारण की तुमची "पाऊस कोसळू दे - संदिग्ध" नुकतीच वाचनात आली. खूपच आवडली. "तुम्हाला प्रसिद्ध व्हायचेय?" हे तुमचे पुस्तक आमच्या आवडत्या पुस्तकांपैकी आहे. त्या पुस्तकाने आमच्या मित्रमंडळावर खूपच प्रभाव पाडलेला आहे. विशेषतः त्यातील "गझल, एक शास्त्रीय अभ्यास" हे प्रकरण वाचून एक वाचक म्हणून गझलेचे रसग्रहण कसे करावे हे व्यवस्थित कळले. शिवाय त्यातील "झटपट गझल लिहा" हा विभाग वाचून तर गझला लिहिणे अगदीच सोपे झाले आहे. त्यामुळे तुमच्या "पाऊस कोसळू दे - संदिग्ध" या गझलेचे रसग्रहण तुम्हाला पाठवत आहे. तुमच्या चाहत्यांनी केलेले रसग्रहण तुम्हाला कसे वाटले ते अवश्य कळवा.

"चॅटर्जीनं त्याचं संशोधन मोझेन्टोच्या मदतीनं पुढं चालू ठेवलं.  वनस्पतींच्या जीन्समधे फेरफार करुन अपेक्षित निकाल मिळवायला त्याला फारसा वेळ लागला नाही, कारण ते बरचसं संशोधन आम्ही इथे पूर्ण केलेलं होतंच.  संशोधनातला शेवटचा भाग त्याचा त्यानं पूर्ण करुन जेनेटिकली एंजीनीयर्ड सीड तयार केलं.  त्याच्या मायावी बागेतली झाडं ही या जीई सीड्पासून झालेलीच उत्पत्ती आहेत.  चॅटर्जी एवढं करुन थांबला नाही, तर त्यानं जेनेटिकली एंजीनीयर्ड मानवही तयार केला." बोलता बोलताच एक दीर्घ क्षण सर बोलायचे थांबले. 

 "आपल्या हायस्कूल मधे डायव्हिंग शिकवणार आहेत. तू जाशील?" मी माझ्या मुलीला सहज विचारल. 

 "डायव्हिंग म्हणजे ते ऑलिम्पिक्स मधे दाखवतात ते?"

"हो तेच."

"नाही. मी नाही जाणार. मला भीती वाटते. दुसरं काही नाहिये का? डायव्हिंगच का विचारलस?"

"देवी, आपले प्रफुल्लित, सुकोमल मुखमंडल असे म्लान का झाले बरे? विषादाच्या कोणत्या काककुलोत्पन्न गणांनी आपल्या मन नभाच्या गगनराजावर काजळी धरली आहे?..."

कावासाकी आपल्या नावाशी साधर्म्य दाखवणाऱ्या फटफटीगत सुसाट सुटला होता. ही सखाराम गटणेची जपानी मुळी आता आपल्या वेळेचं खोबरं करणार हे एकूणच माझ्या ध्यानात आलं.