रात्रीचा गडद काळा घनदाट अंधार एखादी शाईची दौत लवंडावी तसा सभोवार दाटलेला असतो. शांत, संथ, थंडगार मखमली अंधार. असं वाटतं की आकाशात राहणाऱ्या म्हातारीने अंधाराचा हंडा चुलीवर चढवला आणि चूल बंद करायला ती विसरूनच गेली. दुधावर धरावी तशी दाट जाडसर सलग साय अंधारावर धरली आणि त्या सायीखालून द्रवरूप अंधाराने उतू जायला सुरुवात केली. बघता बघता अंधार सगळीकडे पसरला.

(या लेखात कुठलेही राजकीय भाष्य करण्याचा हेतू नाही. तसंच कुठल्याही (एकाच) राजकीय मतप्रवाहाला पाठिंबा देण्याचाही हेतू नाही. आमच्याच नात्यात माझ्या जन्मापूर्वी घडलेला (मी माझ्या आजीकडून ऐकलेला) हा एक प्रसंग आहे. तो सर्वांना सांगावासा वाटला इतकंच. काळ-वेळाचे संदर्भ थोडे पुढे-मागे झाले असल्यास कृपया वाचकांनी सांभाळून घ्यावे ही विनंती. )

 चीनला जायचे तर सिंगापुरला लेकराला भेटुनच जावे असा विचार करून आस्थापनेच्या पर्यटन संस्थेला सिंगापुर मार्गे प्रवासाची व्यवस्था करायला सांगितली तर त्यांनी नकारघंटा वाजवली. म्हणे सिंगापुर एअरलाईन्सने पर्यटन संस्थांना अडत देणे बंद केल्याने सर्व पर्यटन व्यावसायिक संस्थांचा सिंगापुर एअरलाईन्सवर सध्या बहिष्कार आहे. त्यांनी शिताफीने हॉंग कॉंग, कुआला लुंपुर, बॅंकॉक अशा तीन रुपरेषा आखून दिल्या. पण जाणार तर पोराला भेटुनच जाऊ यावर मी ठाम होतो. मग मी सिंगापुर एअरलाईन्सच्या संस्थळावर गेलो आणि चार दोन वेळा मागे पुढे होता करता अखेर हव्या त्या तारखांची तिकिटे जमवली.