खालील माझी ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असून कशाशीही साम्य जाणवल्यास तो केवळ योगायोग असावा.. पल्लवी

एकोणीसाव्या आणि विसाव्या शतकात अनेकविध समाज-सुधारक होऊन गेले. विनायक दामोदर सावरकर त्यापैकीच एक. "हिंदू हिंदू सकल बंधू"चा नारा देत त्यांनी सर्व हिंदूंना सर्व जाती जमाती विसरून एक होण्याचे आवाहन केले. ते केवळ वाचावीर नव्हते तर त्यांनी आपल्या कृतीने प्रत्यक्ष धडे ही घालून दिले. "माझी समुद्रात मारलेली उडी विसरलात तरी चालेल, पण माझे विचार विसरू नका" असा त्यांचा आग्रह होता.

सगळ्या जगात हे कोडं आइन्स्टाइनचं कोडं Einstein's Riddle म्हणून प्रसिद्ध आहे. त्याने म्हणे खूप लहान असताना हे रचलं होतं. तन्वीर मणियार नावाच्या माझ्या एका सहकाऱ्याने आमच्या कार्यालयाच्या ब्लॉगवर टाकलं होतं. तन्वीरचे आभार मानून हे कोडं मनोगतींच्या डोक्याला खाऊ म्हणून देत आहे.

१. पाच घरे आहेत.

२. ब्रिटिश मनुष्य लाल घरात राहतो.

३. स्पॅनिश माणसाकडे कुत्रा आहे.

४. हिरव्या घरात कॉफी प्यायली जाते.

५. युक्रेनिअन माणूस चहा पितो.

६. हिरवे घर पांढऱ्या घराच्या लगेच शेजारी उजवीकडे आहे.

पेवली. डाकीण म्हणवल्या गेलेल्या बाईनं एकाकी पडल्यानंतर गावातून दोन बछड्यांसह पळून जाऊन उभं केलेलं गाव. हे गाव तर पहायचं होतंच शिवाय, पिंजारी या मर्दानीलाही तिच्या गावातच एकदा भेटायचं होतं. याआधी तिची भेट झाली होती ती मांडणगाव किंवा माझ्याकडंच. तिच्याच गावात तिला भेटून समजून घेणं वेगळंच.

बातमी ठळक होती. पुनर्वसनाची मागणी करीत मोर्चा गेला होता. जिल्हाधिकारी कार्यालयासमोरच मोर्चाला झोडपून काढलं होतं पोलिसांनी. दहा जणांचं शिष्टमंडळ आत न्यायचं की पंचवीस जणांचं यावरून वाद आणि मग रेटारेटी होऊन पोलिसांचं कडं मोडलं गेलं. लाठीहल्ला. लाठीहल्लाच तो. वर्णनावरून तरी नक्कीच. फॅक्सच्या तळाशी निरोप - प्लीज, सर्क्युलेट कर.