कॉन्फेस्ट

मी मुक्तं!

आणि मग मी उठलो.  आल्यापासून अंघोळ अशी केलीच नव्हती. तंबू कडे  गेलो. अनु, सूझी शी बोलत बोलत अजून आवरतच होती. तिला थोडी मदत केली. अंघोळी चा प्रस्ताव मांडला. तीच्या मनात पण तेच होतं. पण ती म्हणाली की, पण जरा जपूनच, आधी जाऊन पाहूया कसे काय आहे ते.

२.४
छे! काय दिवस आलेत... आज इतकी सुंदर कवित लिहिली मनोगतावर. पण एक प्रतिसाद येईल तर शपथ्थ... काय करावं?
आज ऑफिसमधे वीकली रिपोर्ट द्यायचा होता. पण या कवितेच्या नादात राहूनच गेलं. आता उद्या होईल मारामारी. होऊ दे बघून घेऊ. पण अजून एकही प्रतिसाद कसा नाही?
बाकी कोणी नाही तरी भटकेराव नक्कीच देतील. द्यायलाच हवा. म्हणाले होते ते तसं. छे! उगाचच निश्चय केला की अर्धा तास याहू निरोपकाला हात लावायचा नाही. भटकेरावांशी बोललं नाही तर वेळ कसा पुढे सरकतच नाहीये असं वाटतंय.
त्यात ही उउर्ध्वश्रेणीकरणाची कटकट. मनोगताचं पान उघडायला किती वेळ लागतोय.... एवढ्यात एखादा प्रतिसाद आला असेल का? जाऊ दे. बघावंच उघडून.

ताजमहाल,बॉलिवूड आणि भारतीय जेवण यांचे फिरंगी मंडळींना विशेष आकर्षण आहे असे जाणवले.भारतीय दुकानात आणि उपाहारगृहात दिसणारी फिरंगी गर्दी पाहिली की हे आणखी प्रकर्षाने जाणवते.आमच्या काही सहकाऱ्यांचे आणि मित्रांचे खानपान किस्से सांगण्याचा मोह आवरत नाही.
इथे पंजाबी (सीमेच्या अलिकडचे आणि पलिकडचे) दुकाने आणि उपाहारगृहे बरीच आहेत,त्यामुळे लस्सी,समोसा,जिलबी इथे लोकप्रिय झालेली आहे.याच बरोबर बटाटेवडे आणि भजीप्रेमी झालेत आमचे ख्रिश्चन आणि सुझाना.त्यांना मी वडे आणि समोसे शिकवणार आणि 'तिरामिसु' ख्रिस मला शिकवणार असा आमचा भविष्यातला बेत आहे.
नील्स मुल्लर हा माणूस गेले ५,६ महिने 'नान' करण्याचे प्रयोग घरी करतो आहे,(त्याला सांगितलं,बाबा रे हे मला पण नाही येत करता अजून!) त्याच्या मेजाच्या खणात वेगवेगळ्या लोणच्यांच्या बाटल्या असतात.(लखूभाई पाठक झिंदाबाद!)आणि भारतातून येताना माझ्यासाठी 'रेसिपी बुक्स' आणा असं त्याचं सांगणं असतं.
आमची एक फ्रेंच मैत्रिण आहे पण ती राहते इंग्लंडात! तिलाही भारतीय जेवण खूप आवडतं.

"देवाचे वचन" या मथळ्याखाली मनोगतावर एक एका वाक्याचा लेख प्रसिद्ध झाला होता. अनेक वाक्ये असलेल्या कांही प्रतिक्रिया त्बावर आल्या होत्या. कांही लोकांनी हे कुठल्या देवाचे वचन आहे याची चौकशी केली होती तर कांहीनी याबाबत माहिती दिली होती. मुळात देव आहे की नाही, असे कोणी म्हणते किंवा म्हणत नाही, देवाला बोलायला येते किंवा नाही वगैरे मुद्दे मांडणारे कांही प्रतिसाद होते. त्यातील कांही सरळ सोपे होते, कांहीमध्ये उपरोध, उपहास, विपर्यास वगैरे अलंकारांचा प्रयोग केला होता. त्यामधील एका प्रतिसादात केलेला "देवाचे खाते" हा शब्दप्रयोग मला आवडला व त्याबद्दल थोडेसे लिहावेसे वाटले.

विमान म्हंटल्यावर त्याच्या आकाशांत उडण्याच्या पाठोपाठ दुसरा विचार मनात येतो तो त्याचा जलद वेग. विमानाचा प्रवास भरपूर महागडा असला तरी तो झपाट्याने वाढत आहे, पूर्वी फक्त श्रीमंतांची चैन समजला जाणारा विमान प्रवास आता मध्यमवर्गीय लोक वाढत्या प्रमाणात करू लागले आहेत, हवाईदलाला अनन्यसाधारण महत्व प्राप्त झाले आहे या सगळ्यांचे मुख्य कारण विमानांची जलद गति व त्यामुळे होत असलेली अमूल्य वेळेची बचत. गेल्या शंभर वर्षात हा वेग कसा वाढत जाऊन एका पातळीवर स्थिरावला हे या भागांत पाहू.

आम्ही राहतो त्या कोपऱ्यावरच एक छोटेसे कौलारू घर आहे. फरसबंद अंगणात कडेने मेपल्स लावले आहेत आणि त्यांच्या सावलीत उन्हाळ्यात टेबलखुर्च्या मांडलेल्या असतात आणि रंगीत छत्र्या त्यावर सावली धरत असतात. हिवाळ्यात मात्र टेबलेखुर्च्या आणि छत्र्या गुंडाळून ठेवलेल्या दिसतात.बाहेरची 'बेला कांसा' ही पाटी आणि त्या अंगणातल्या खुर्च्या आणि तिथे खातपीत बसलेली माणसे  यावरून समजते की ते कोणाचे राहण्याचे घर नाही तर उपाहारगृह आहे.