कळ्यांची फ़ुलं व्हायचा एक मोसम असतो.ती वसंतात फ़ुलली तर त्यांची शोभा सृष्टीलाही सजवते. मोहर अकालीसुध्दा येतो पण तो फ़लद्रुप होत नाहि.या निसर्गाच्या लीला आहेत.तुझ्या माझ्या मिलनाची घडी त्याने आधीच लिहून ठेवली होती. याला मृगजळ म्हणू नकोस.तृष्णा शांत व्हायला एक थेंब पण खराखुरा लाभला हे विसरू नकोस. हे अप्रूप जाण. हे सर्वांच्या नशिबात नसतं.त्या थेंबानेच तृप्त होऊन हा सुंदर आविष्कार ज्याने घडविला त्या दात्याचे आपण रूणि होऊ.आपलं एकमेकांचं अस्तित्व या अत्युच्च आनंदाचा एक सुंदर अनुभव आहे.

प्रिय तू ,

आठवतं तुला मी म्हणलं होतं ,'तू जे म्हणशील तशीच वागीन मी' , पण त्याचा अर्थ तू असा घेशील असं कधी वाटलंच नव्हत मला. सुरुवात तशी खूप छान झाली आपल्या नात्याची. तुझी माझी ओळखच इतक्या नाट्यपूर्ण रितीने झाली होती...आठवतंय तुला? माझ्या १२ वी चा रिझल्ट होता त्यादिवशी  आरुष् बरोबर  आला होतास तू कॉलेजवर! त्यादिवशी खरं तर चुटपुटती ओळख झाली होती तुझी-माझी.मला आलेलं टेन्शन बघून म्हणाला होतास, "अगं १२ वी ची परीक्षा देणा-यांचं कौतुकच वाटतं बघ मला!! अगं आम्ही डिप्लोमा ला ऍडमिशन घेतली तीच मुळी १२ वी ला घाबरून!! एवढी परीक्षा दिलीस नेटाने आणि आता काय घाबरतेस? " रिझल्ट लागला माझं पुढचं कॉलेज सुरू झालं आणि त्याबरोबरच आपल्या भेटी गाठी पण. कधीतरी अगदी अचानक होणारी भेट, म्हणजे तू तासन् तास कॉलेज बाहेर उभा राहूनही अगदी नकळत घडली असं भासवणारी,कधी एखादी कॉफी of course आरुष् आणि आभा बरोबरची , कधी माझं सहज लांबच्या रस्त्याने क्लासला जाणं, तर कधी एकमेकांना उगीचच ब्लँक कॉल टाकणं. इतरांसमोर कबूल न करताही मनातनं मानलेलं एक अव्यक्त नातं दोघांच्याही नजरेत , वागण्या- बोलण्यात मिसळून गेलं होतं. किती सुरेख दिवस होते ते. थोडी थोडकी नाही चांगली ४ वर्ष. आता मी ही स्वप्न पाहत होते, नोकरी, लग्न.आपल्या नात्यानेही आता  समजूतदारपणा, प्रगल्भता धारण करायला सुरुवात केली होती आणि अचानक काय झालं कोणास ठाऊक , अगदी एखादा प्रसंग नाही सांगता येणार मला पण...तुझ्या नजरेतला संशय जाणवला मला.संशय?.आणि तोही आरुष् आणि माझ्याबद्दल? मला प्रथमच काहीतरी खटकलं.खरं तर तुझा संशय माझ्यासाठी नवीनं नव्हता, पण जशी नात्यातली नवी नव्हाळी संपून नात्याने समजूतदारपणा धारण करायला सुरुवात केली ,तसं तसं मला तुझं माझ्यावरचं लक्ष ठेवणं जाचक वाटायला लागलं.माझं कुठल्याही मित्राशी हसून-खेळून बोलणं तुला चुकीचं वाटायला लागलं. नात्याचं ओझं मला खांद्यावर, मनावर आणि आयुष्यावर जाणवायला लागलं.

फारच लहानसे आहे हे कोडे. याचे उत्तर एका शब्दात द्यायचे आहे.
मराठीत शब्दांना लिंग असते - पुल्लिंग/स्त्रीलिंग/नपुंसकलिंग यापैकी कुठले तरी.
काही अपवादात्मक शब्द दोन लिंगांचे असू शकतात.
उदा. त्याचा असा समज झाला, त्याची समज थोडी कमी आहे,
तालाची लय जरा चुकते आहे, जसा उत्कर्ष होतो तसा लयही होतो
पण असा कोणता शब्द आहे जो तिन्ही लिंगांत वापरला जातो ?

याला निदान (मला माहीत असलेले) एक तरी उत्तर आहे निश्चित.
आणखी काही आपण मंडळी शोधून देऊ शकलात तर अधिकच मजा येईल.

* हा शब्द परभाषिक नाही. (तशा शब्दांचा वापर वाट्टेल त्या लिंगात केला जातो, पण इथे त्याचा संबंध नाही)
* एखाद्या प्रादेशिक बोली-भाषेतला हा शब्द नाही.
* देशी म्हणा हवं तर, पण अस्सल मराठीच शब्द आहे हा.
* आता कदाचित जुना वाटेल, पण अजून बोलण्यातून गेलेला नाही. वाङ्मयात तर सर्रास सापडतो.