नमस्कार.

मराठी साहित्याचा इतिहास ज्या नावाशिवाय पूर्ण होणार नाही, अशी  साहित्यिक उपक्रम राबविणारी आद्यसंस्था "महाराष्ट्र साहित्य परिषद, पुणे "उद्या दि.२७ मे २००६ रोजी आपला १०० वर्षांचा एक टप्पा पूर्ण करून १०१ व्या वर्षात पदार्पण करीत आहे.या संस्थेचे माझ्या माहितीनुसार सुमारे८००० सदस्य आहेत. संपूर्ण विश्वात ते पसरले आहेत. महाराष्ट्र साहित्य पत्रिका हे मुखपत्रही असेच उत्तम साहित्यिक नियतकालिक मानले जाते. या साहित्य संस्थेच्या सदस्यांची नावे देणे म्हणजे अक्षरशः वेडेपणा ठरेल, कारण मराठीतील एकही साहित्यिक असा नाही की ज्याचा या संस्थेशी कधीच संबंध आला नाही.माझ्याप्रमाणेच अनेक मनोगतीही या संस्थेचे सदस्य असतील. एका उच्च दर्जाच्या मातृसंस्थेचे सदस्य असणे हे नक्कीच अभिमानाचे आहे. लोकमान्य टिळक या संस्थेच्या स्थापकांपैकी एक होते यातच सर्व काही आले.  या निमित्ताने  संस्थेच्या सर्व सदस्यांचे व संपूर्ण संस्थेचे एक सदस्य म्हणून हार्दिक अभिनंदन व मनःपूर्वक शुभेच्छा.

आरक्षणामुळे दुर्बल घटकांची प्रगती होऊन ते सक्षम व पर्यायाने देश प्रगत होणार असेल तर आरक्षण केवळ शिक्षण वा नोकरीमध्येच का असावे? चित्रपट व क्रीडा क्षेत्रात आरक्षण का नको?

चित्रपटात अभिनय, दिग्दर्शन, कथा, तांत्रिक बाबी, केशभूषा, वेशभूषा इत्यादी सर्व क्षेत्रात आरक्षण लागू करून दाखवावे, त्यायोगे सर्वत्र सरकारचे कौतुक होईल. तसेच क्रिकेट पासून ते टेनिस आणि धावण्यापासून ते नेमबाजी पर्यंत सर्व चमूंमध्ये ताबडतोब आरक्षण लागू करावे. नुसते आरक्षण लागू करून भागणार नाही तर नियमही बदलावे लागतील. उदाहरणार्थः जेव्हा आरक्षित फलंदाज फलंदाजी करेल तेंव्हा चौकार/ षट्काराची सीमारेषा आत घेतली जावी तसेच आरक्षित नेमबाज जेव्हा नेम बंदूक सरसावेल तेंव्हा लक्ष्याचा आकार वाढवला जावा.

कविवर्य राजा बढे यांची चांदणे शिंपीत जाशी चालता तू चंचले ही कविता अर्थात आशा भोसले यांनी गायिलेले हे गीत नक्की कोण कोणास उद्देशून म्हणत आहे?

आपल्याला हे गीत चंद्राने पृथ्वीसाठी म्हटलेले प्रेमगीत वाटते का?