निरंजन स्वामींच्या मठांत गुरूवारी ठरल्या प्रमाणे जायचे आहे हे खास सांगायला मामा घरी आल्याने सुभाष ने विरोध न करता 'जाऊन तर बघू' असा पवित्रा घेतला. मग आईलाही सांगणे सुभाषला भाग पडलेच होते. "जाऊन या, सर्वांच्याच मनाचे समाधान !" इतकीच प्रतिक्रिया आईने दिली.
त्याच दिवशी अंकोलीकरांनी त्यांच्या सौ.च्या दूरच्या भाच्याची, एका बालमानसोपचार तज्ञाची वेळ विसूसाठी राखून ठेवलेली होती. नशीब की तेथे सायंकाळी जायचे होते.
"अंकोलीकरांना सांगायला जड जाणार आहे" सुभाषने वसुधाला म्हटले !
"काय ?" वसुधा गोंधळली "हेच की निरंजन स्वामींकडेही विसूला घेऊन जातोय ते !"
"उद्या सुटी घ्या" वसुधाने सुचवले "आयत्या वेळी ? बघू ... निरोप तरी पाठवावा लागेल"

कशासाठी? पैशासाठी! -३-

पुढच्या आठवड्यात एका संध्याकाळी नटकिनच्या घराची घंटा वाजली. नटकिननं दार उघडलं. दारात पोलिसखात्यातील डिटेक्टिव सार्जंट स्माइली उभा होता. तो म्हणाला "आपण मि. सॅम्युएल नटकिन?, मी डिटेक्टिव सार्जंट स्माइली. मला आपल्याशी अं..., कसं सांगू... थोडंसं बोलायचंय." नटकिन म्हणाला "बोला न! एवढा संकोच का करताय? तुमच्या पोलिसांच्या कुठल्या तरी कार्यक्रमाची तिकिटं खपवायला आला असाल न? आम्ही घेऊ की! त्यात तुम्हाला एवढा संकोच का वाटतोय?" स्माइली म्हणाला "साहेब, मी तिकिटं खपवायला नाही, एका प्रकरणाच्या चौकशीसाठी आलोय." त्यावरही नटकिन म्हणाला "पण तरीही त्यात तुम्हाला इतकं अवघड का वाटतेय?" ह्यावर आवंढा गिळून स्माइली म्हणाला, "साहेब, मला स्वत:साठी नाही, तुमच्यासाठी संकोचल्यासारखं होतंय. तुमची हरकत नसेल तर आपण आत बसून स्वस्थपणे बोलूया का?" "चला" असं म्हणून नटकिन त्याला आपल्या दिवाणखान्यात घेऊन गेला आणि म्हणाला "आता सांगा मला, काय झालंय ते." स्माइली म्हणाला, "काही दिवसांपूर्वी आमच्या लोकांना वेस्टएंडमधल्या एका फ्लॅटमध्ये काही कामासाठी जायची वेळ आली. तिथे पाहणी करताना त्यांना इतर वस्तूंबरोबर २५/३० पाकिटंही सापडली. प्रत्येकात काही फोटो आणि त्यांच्या निगेटिव्ज होत्या. सगळेच फोटो अश्लील ह्या सदरात मोडतील असे होते. सगळ्या फोटोतील बाई एकच होती, पुरुष मात्र वेगवेगळे होते. प्रत्येक पाकिटात एक कार्ड, त्यावर त्या पुरुषाचं नाव, पत्ता इ. लिहिलेलं होतं." हे ऐकताना नटकिनचा चेहरा पांढराफटक पडला! स्माइली पुढे म्हणाला "आम्हाला असं कळलंय की ही बाई मासिकात जाहिराती देऊन पुरुषांना आपल्या जाळ्यात पकडते, आपल्या साथीदाराच्या मदतीने त्यांच्या नकळत असे फोटो काढवून घेते आणि मग त्यांच्याकडून अमाप पैसे उकळते. मि. नटकिन, मला अगदी नाइलाजानं सांगावं लागतंय की तिथल्या पाकिटात आम्हाला तुमचंही नाव-पत्ता आणि फोटो सापडले."

कशासाठी? पैशासाठी! -२-

पण नटकिनची रात्र मुळीच चांगली गेली नाही. "हे काय झालं आणि आता यातून बाहेर कसं पडायचं?" हेच रात्रभर त्याच्या डोक्यात चाललं होतं. त्याच्या डोळ्यासमोर दिसायला लागलं -टेनिस क्लबमध्ये हे फोटो पोहोचलेत. सेक्रेटरींनी तातडीची बैठक बोलावली आहे, मि.सॅम्युएल नटकिन यांच्या सभासदत्वाचा फेरविचार करण्यासाठी. त्याच्या बॉसकडेही हे फोटो पोहोचलेत. सहकाऱ्यांमध्येही चर्चा चालू आहे. किती मानहानी! तोंड दाखवायला जागा रहाणार नाही. सर्वात वाईट म्हणजे लेटिसच्या पहाण्यात हे फोटो आले तर त्या धक्क्याने तिचा बिचारीचा प्राण सुद्धा जाईल. तो मनाशी म्हणाला काही झालं तरी लेटिसला वाचवलं पाहिजे. पहाटेपहाटे त्याचा जरा डोळा लागला पण त्यापूर्वी तो मनाशी जवळजवळ शंभराव्यांदा तरी म्हणाला की "माझा पिंड हे असं वागण्याचा नाही. हे काय होऊन बसलं!"

कशासाठी? पैशासाठी! -१-

(Frederick Forsyth यांच्या  Money with Menaces  ह्या कथेचा स्वैर अनुवाद करण्याचा प्रयत्न.)

ज्या क्षणाला नटकिनचा चष्म्याची केस गाडीतल्या त्याच्या सीटच्या दोन गाद्यांमध्ये अडकली त्याच क्षणाला त्याच्याही नकळत ही संकटमालिका सुरू झाली.

'उन्हाळा' येतो आहे याची दवंडी आमच्या घरात पिटली जायची ती दुचिवावरच्या अर्थसंकल्पाने ! आम्ही येऊ घातलेल्या परीक्षेच्या तयारीत गुंग असताना, दुचिवा जास्त वेळ बघण्याबाबत इतरवेळी आम्हाला ओरडणारे बाबा, तहानभूक बाजूला सारून कागदपेन घेऊन अर्थसंकल्पाची टिपणं काढत जेव्हा आमच्या शेजारी येऊन बसायचे तेव्हा आपल्याला समदुःखी मिळाल्याच्या आनंदाने खूऽप छान वाटायचं.

देवी तरंगत बाहेर पडली ती सरळ बरिस्ता मध्ये शिरली आणि गरमागरम कापुचिनो चे घोट घेत तिने घरी दूरध्वनी केला. आईशी कधी एकदा बोलते आणि कधी ही बातमी सांगते असे तिला झाले होते. या वेळेला तिचा दूरध्वनी म्हणजे आईला जरा आश्चर्यच वाटले, सहसा देवी रात्री निवांतपणे बोलायची. तिने जरा काळजीनेच विचारले की बरी आहेस ना? हसतच देवी उत्तरली, आई मी आज फ़ार फ़ार आनंदात आहे , कधी एकदा तुला भेटीन अस झालाय. आई, आज माझं स्वप्न साकार होताय. ज्याच्यासाठी इतकी दूर धावत आले ते अखेर साध्य होताय, मला एका मोठ्या नावाच्या जबरदस्त मालिकेत नायिकेची भूमिका मिळाली आहे, अगदी मनासारखी व्यक्तिरेखा असलेली, नुसती गुळगुळीत नाही. अग सगळे दिग्दर्शक काय, लेखक काय वा बाकीचे अभिनेते काय, सगळे अगदी टॉप चे कलाकार आहेत. वासंतीताईंनाही क्षणभर बरे वाटले, त्याही लेकीला भेटायला उतावळ्या होत्या.