एक शिल्पकार एकदा देशाटनाला निघाला.मजल-दरमजल करत तो पुढे पुढे जात होता.आजूबाजूचा निसर्ग पाहून त्याचं मन हरखून जात होतं. कुठे झुळझुळणारे झरे होते तर कुठे हिरवी-पोपटी वनराई!कुठे मखमाली फुलपाखरे भेटत होती तर कुठे मधुगान करणारे पक्षी!जसजसा तो पुढे जात राहीला तसं या निसर्गसौंदर्यानं त्याच मन अधिकच आल्हाद झालं. एवढी सुंदर सृष्टी निर्माण करणाऱ्या आणि त्या सृष्टीसौंदर्याचा उपभोग घेण्याची वृत्ती देणाऱ्या परमेशाचे तो मनापासून आभार मानीत होता.

माझा निरपेक्ष हो बाणा
माझ्या पाठीत नाही कणा

           तिथे फुटली आरोळी
           करा करा रे खांडोळी
           झाली रक्ताची थारोळी

माझा निरपेक्ष हो बाणा
माझ्या पाठीत नाही कणा

२८ फेब्रुवारीला "चर्चा" या सदरांत मी असा प्रस्ताव मांडला होता की जोपर्यंत समान नागरी कायदा होत नाही तोपर्यंत हिंदू स्त्रियांनी मुस्लिम पुरुषांशी विवाह करू नयेत. त्यावर हा जातीयवादी फतवा आहे अशा अर्थाच्या काही प्रतिक्रिया आल्या होत्या. त्यांना उद्देशून एक मार्च रोजी मी प्रतिसाद लिहिला होता. पण (बहुधा नवीन लेखनाच्या रेट्यामुळे) त्याची कोणी दखल घेतली नाही असे आढळून आले. म्हणून तो प्रतिसाद येथे लेखरूपाने देत आहे.  

अभंग # २४.

जप तप कर्म क्रिया नेम धर्म । सर्वांघटीं राम भावशुद्ध ॥
न सोडी हा भावो टाकी रे संदेहो । रामकृष्णीं टाहो नित्य फोडी ॥
जात वित्त गोत कुळ शील मात । भजकां त्वरित भावनायुक्त ॥
ज्ञानदेवा ध्यानी रामकृष्ण मनी । वैकुंठ भुवनी घर केलें ॥

पाठभेदः भजकां = भजे का; भावनायुक्त = भावयुक्त