देवी, ऊठ पाहू. नऊ वाजलेत आता कौतुक पुरे झाले. आता जरा आवर आणि ते पाकीट उघड. आज दहा दिवस होऊन गेले, तुझी नाटक आणि तालमी आणि समारंभ यात तू आत्यानं लंडनहून एवढे अर्ज नी माहितीपत्रके पाठवली आहेत ती पाहिली सुद्धा नाहीसा. लोकांची मूल बिचारी परदेशी शिक्षणाची दूरून स्वप्न पाहतात, इथे सगळे हात जोडून हजर आहे तर बघायला वेळ नाहीये. आता काय बोलणार? वासंतीताईंच्या तोंडाचा पट्टा चालू होता. देवीने फक्त कूस बदलली आणि ती स्वतःशीच हसत पुन्हा आपल्या विश्वात गेली. तिची रात्र अजून संपली नव्हती.

वेळ - एक रविवारची शांत सकाळ...

हेमंतराव झोपेतून उठतात, अजूनही कालच्या दारू पार्टीचे परिणाम जाणवत आहेत. सुजलेले डोळे, जड डोके आणि पत्नीकडून अपेक्षित दमाची भीती या सर्व गोष्टींचे मिश्र प्रभाव त्यांच्या मुद्रेवर स्पष्ट दिसत आहेत.

 ॥  श्री‌सद्गुरुनाथाय नमः ॥    

अभंग # २३.

सात पांच तीन दशकांचा मेळा । एकतत्त्वीं कळा दावी हरि ॥
तैसे नव्हे नाम सर्व मार्गां वरिष्ठ । तेथें काही कष्ट न लागती ॥
अजपा जपणे उलट प्राणाचा । तेथेंही मनाचा निर्धारू असें ॥
ज्ञानदेवा जिणे नामेंविण व्यर्थ । रामकृष्णी पंथ क्रमियेला ॥

पाठभेदः सर्व मार्गा = सर्वत्र ; तेथे = येथे ;मनाचा = नामाचा

वाचा आणि विचार करा

१. सत्य असंघटित असते; असत्य संघटित असते.

२. बहुतेक माणसं माकडंच असतात; फार लांबून पाहिल्यामुळे ती माणसांसारखी दिसतात.

३. आकडेवारी काय सांगत नाही हे समजल्याशिवाय आकडेवारी काय सांगते यावर पूर्ण विश्वास ठेवू नका.