एका अनपेक्षीत क्षणी मला त्या सशांच्या जागी दोन चेहरे दिसले......
एक माझा व एक माझ्या सौभाग्यवतीचा !
सौ. ची आठवण आल्याबरोबर नकळंत हात खिशांतल्या भ्रमणध्वनीवर गेला. घरी फोन करून कुठे आहे ते सांगणे आवश्यक होते......
आश्रमाचे हे सर्व निरीक्षण सुरू असताना कोणी तरी माझे निरीक्षण लांबून करतेय हे लक्षांत आलेच नव्हते. व्यवस्थापक महोदय बाहेर येऊन मी कुठे फुले तर तोडीत नाही नां; वा कुठल्या वस्तुंची नासधुस तर करित नाही नां ह्याचीच जणू खात्री करण्यासाठी बाहेर आले असावेत.
संथ पावले टाकत व रेंगाळत ते उभे होते त्यांच्या दिशेने मी सरकलो.
"नांव काय आहे आपले ?"
"विकास देशमुख.... आपले ?"
"माधव कुळकर्णी"
मग हळू हळू कोणाचा कोण- काय करतो पासून ते थेट २६ जुलैच्या प्रकोपावर गप्पा येऊन ठेपल्या. आश्रमाबद्दलची बरीच माहिती त्यांच्या कडून तोवर कळलेली होती. सव्वा / दिड तास गप्पांत कसा निघून गेला ते कळलेच नाही. जणू काही ह्याच माणसाशी गप्पा मारण्याचा योग नशिबात होता म्हणून तेथे येणे झाले असावे !
