(वैधानिक इशारा(?) : क्लास लावून कार चालवायला शिकताय? किंवा शिकायचा विचार करताय? तर हा लेख आपापल्या जबाबदारीवर वाचा. याआधीच क्लासला जाऊन कार चालवायला शिकला आहात? मग हा लेख बिनधास्त वाचा. तुम्हाला पुनःप्रत्ययाचा आनंद देण्याची जबाबदारी माझी.)

प्रिय मनोगतींना नमस्कार!

अलीकडेच मला एक विरोप आला. (कदाचित तुम्हांपैकी बऱ्याच जणांना/जणींनाही आला असण्याची शक्यता आहे!)

घटनेच्या ४९-ओ या कलमाबाबतीतला. यानुसार:

भारतीय राज्यघटनेच्या १९६९ कायद्याच्या कलम ४९-ओ अन्वये मतदार मतदान केंद्रावर जाऊन, आपली मतदार म्हणून ओळख पटवून ( यादीतील नाव आणि स्वतःजवळील ओळखपत्राच्या मदतीने), बोटावर खूण करून घेऊन, त्या केंद्रावरील निवडणूक अधिकाऱ्याला असे सांगू शकतो/ते कि "मला कुणालाही मत द्यावयाचे नाही"

( माझे आजोळ--मागील लेखावरून पूढे चालू )

....गावाजवळच्या विहिरीच्या मळ्यात भाजीपाला, पेरू, केळी लावलेली होती. रोज ताजी फुले व भाजीपाला नोकर घरी घेवून येत. त्याजवळील मारुती मंदिरात सकाळी सकाळी सनईचे सूर वाजत असत. प्रत्येक घरापुढे सडा आणि रांगोळी काढलेली असे. "साध्याही विषयात आशय बहू आढळे.... " या कविवर्य केशवसूतांच्या कवितेची आठवण जरुर होते. मोलकरीण नदीवर कपडे धुण्यास जाई तेव्हा आम्ही दोघी बहिणी तिच्या सोबत जात असू. सकाळची वेळ, झुळझूळ वाहाणारे पाणी. ते दिवसच काही वेगळे.