अवेळीच कसे आज डोळे भरू आले
आठवांचे काठ कसे ओलसर झाले

कितीदा स्वतःलाच उगाळून घ्यावे
कधीतरी आसवांनीच वाहून जावे

उभा जन्म दुभंगून कसा अंधार होतो
स्वतःचा स्वतःलाच कधी आधार होतो