जुना आवेग लाटांच्या उरी नाही
किनाऱ्याची असोशीही खरी नाही ||धृ||

गळाभेटी तशा होतात नेमाने
उचंबळतो निसर्गाच्या प्रभावाने
क्षणिक त्या मीलनाला माधुरी नाही ||२||

सती जाते कुणी, जातो कुणी फाशी
दिवा ठेवू नका वृंदावनापाशी
इथे फुलतात काटे, मंजिरी नाही ||४||